«Սա շատ ուշացած քայլ է, որը չի կարող ունենալ այն ազդեցությունը, որը կունենար, եթե Սիրիայի խորհրդարանը Հայոց ցեղասպանությունը ճանաչեր և դատապարտեր մինչև սիրիական հակամարտության մեկնարկը կամ դրա սկզբնական տարիներին»,- ասում է թուրքագետ Անդրանիկ Իսպիրյանը՝ մեկնաբանելով Սիրիայի խորհրդարանի կողմից այսօր 20-րդ դարում Օսմանյան կայսրության թուրք իշխանավորների կողմից Հայոց ցեղասպանության և Սիրիայի ժողովրդի այլ ներկայացուցիչների ցեղասպանության ճանաչումն ու դատապարտումը հաստատող բանաձևի ընդունումը։
Իսպիրյանը նշում է, որ նման բանաձևեր Սիրիայի խորհրդարանում բազմիցս են հայտնվել, սակայն չեն ընդունվել՝ Թուրքիայի հետ հարաբերությունները չփչացնելու համար, ինչպես նաև ելնելով մուսուլմանական համերաշխությունից։
«Սակայն Էրդողանի վերջին հայտարարությունը, որ այսուհետ, եթե հարձակում լինի թուրք զինվորների նկատմամբ, այլևս չեն նայելու Սոչիի և Աստանայի պայմանավորվածություններին և հարվածելու են Սիրիայի կառավարական ուժերին ամեն տեղ, իրավիճակը փոխեց։ Այսպիսով Էրդողանը ուղիղ ձևով պատերազմ հայտարարեց Սիրիային։ Սրանից հետո Սիրիային այլ բան չէր մնում, քանի իր ձևով ցավեցնելու Թուրքիային»,- ասում է Իսպիրյանը՝ հավելելով, որ Հայոց ցեղասպանության ճանաչումը և դատապարտումը Սիրիայի պատասխանն էր Թուրքիային։
Հարցին, թե ինչ նշանակություն կունենա պատերազմական իրավիճակում գտնվող և քայքայված տնտեսությամբ երկրի կողմից Հայոց ցեղասպանության ճանաչումը, Իսպիրյանը պատասխանում է․ «Այդ ճանաչումը Թուրքիայի համար այնքան ծանր ու դաժան չէ, ինչպես մյուս երկրների դեպքում է, կամ եթե մինչ այս դա տեղի ունենար։ Սակայն ամեն դեպքում սա Թուրքիայի համար բավականին տհաճ է, քանի որ աշխարհի քարտեզի վրա ևս մեկ երկիր ավելացավ, որ ճանաչում է Հայոց ցեղապսնությունը։ Չեմ կարծում, որ այդ իրողությունը Թուրքիայի համար որևէ նշանակություն չունենա»։
Անդրադառնալով տեղի ունեցածի նշանակությանը Հայաստանի ու հայության համար՝ Իսպիրյանն ասում է, որ դա մեզ համար բարոյական նշանակություն ունի։
« Ցեղասպանության տարիներին Սիրիայի ժողովուրդը առաջինն է ձեռք մեկնել ու փրկել հազարավոր հայերի։ Տարօրինակ է, որ այսքան ուշ են իրենք ճանաչում Հայոց ցեղասպանությունը»,- ասում է նա։
Նշենք, որ վերջին շրջանում Սիրիայի տարածքում թուրք-սիրիական ռազմական բախումներ են տեղի ունենում։ Պատճառն իրողությունն է, որ սիրիական բանակը բարելավում է իր դիրքերը։ Ի պատասխան՝ թուրքական կողմի աջակցությունը վայելող ուժերը ռմբակոծում են սիրիա-ռուսական բազաները։ Սա էլ հիմք դարձավ, որ որ սիրիական կողմը պատժիչ գործողություններ նախաձեռնի։ Մեկ ամսվա մեջ 14 թուրք զինվոր է սպանվել, 45-ից ավել զինվորական վիրավորվել է։ Թուրքիան ևս պատասխան գործողություններ է նախաձեռնել։ Իրավիճակը կայունացնելու ուղղությամբ ռուս-թուրքական բանակցությունները դեռևս անարդյունավետ են։
