Պարադոքսալ է, բայց տարիներ շարունակ հակաօլիգարխիկ հռետորաբանությամբ քաղաքական միավորներ հավաքած և աղքատներից էմոցիաներ փախցրած մարդկանց իշխանության գալուց հետո շահառուների թվում են հայտնվել ... օլիգարխ կոչվածները (քաղաքագիտական առումով հարուստ մականունավորներին օլիգարխ անվանելը պարզապես անգրագիտություն է, բայց տվյալ դեպքում կկիրառեմ հանրայնորեն ընդունված «շտամպը»)։
Շահել է Սամվել Ալեքսանյանը, քանզի այս իշխանությունը բառիս բուն իմաստով շատ ավելի էժան է նստում իր վրա, քան նախորդը։
Պատկերացնո՞ւմ եք, թե ինչքան է ծախսել հեղափոխության միջոցով օլիգարխից սեփականատեր հռչակված սույն գործարարը նախկին ընտրությունների և 2018–ի արտահերթ խորհրդարանական ընտրությունների ժամանակ։ Երկու դեպքում էլ նա ծախսել է օրվա իշխանության համար, բայց ծախսի չափերը խիստ տարբեր են։
Հայտնի հիմնադրամներին որոշակի գումար տալով, քաղաքապետարանին «Կամազ» նվիրելով ու «տակից» մի քանի բան անելով՝ Ալեքսանյանը զուտ հաշվապահորեն շահել է։ Այլ հարց է, որ նրա համակարգում ամեն ինչ նույնն է մնացել։ Հայտնի անեկդոտի համաձայն՝ միայն թղթաբանությունն է ավելացել։
Յուրօրինակ ձևով շահեց նաև մյուս մականունավոր «օլիգարխը»՝ Ռուբեն Հայրապետյանը։ Նրա գերբացասական իմիջը զգալիորեն տրանսֆորմացվեց հայտնի հարցազրույցից հետո։ Նա հանրային ընկալման մեջ Նեմեց Ռուբոյից դարձավ պարոն Հայրապետյան, ընդ որում՝ վաստակելով դրա իրավունքը։
Լինելով նախկինների թիմի ամենաօդիոզ ֆիգուրներից՝ Հայրապետյանն իմիջային առումով միայն վնասներ է կրել ՀՀԿ–ի իշխանության տարիներին։ Վնասներ, որոնք ինչպես օբյեկտիվ, այնպես էլ սուբյեկտիվ հիմքեր ունեին։
Ֆինանսական առումով էլ Հայրապետյանի վրա շատ թանկ էին նստում ընտրությունները, ֆուտբոլի ֆեդերացիան ու մյուս անելիքները։ Հիմա նա ազատվել է բեռից՝ չմտնելով նորերի տանիքի տակ ու պաշտպանելով իր ընկերներին։
Փաշինյանի կամքից անկախ Հայրապետյանն այժմ մաքրվում է ու դառնում օրինականության, մարդկային հարաբերությունների, բարոյականության պաշտպան։ Ո՞ւմ մտքով կանցներ։
Վարչապետը Հայրապետյանին ուզում էր վնասել, բայց հակառակ էֆեկտը ստացավ։ Նա այդպես չէր ուզում, բայց այդպես ստացվեց։ Այսինքն՝ ստացվեց այնպես, որ նախորդ իշխանության թիմակիցը շահեկան վիճակում է հայտնվում նախորդներին մերժելու կարգախոսով հեղափոխություն արածների օրոք։
Շահել է նաև Գագիկ Ծառուկյանը։ Ու թեև ստուգումներից պրծում չունի և քաղաքական նպատակներով բացված քրեական գործերը դամոկլյան սրի նման կախված են նրա գլխավերևում, բայց քաղաքական առումով շահել է և արդեն մտածում է «ջեկ փոթի» մասին։
2018–ի դեկտեմբերին այնպիսի խորհրդարան է ձևավորվել, որ ԱԺ «պատահական մեծամասնության» ֆոնին Ծառուկյանը գրեթե միակ քաղաքական ու առարկայական խոսք հնչեցնողն է դարձել։ Ո՞վ կպատկերացներ։
Հեղափոխությունից էլի շահողներ կան։ Գրեթե բոլոր մականունավորները։ Նրանք ազատագրվեցին երևացող ու չերևացող պարտավորություններից։ Շահեց նույնիսկ «շնորհքով ներխուժված» Շմայսը։
Մականունավոր «օլիգարխների» մեջ, սակայն, կան եզակի տուժողներ։
Ճակատագրի հեգնանքն այն է, որ տուժողը հեղափոխական թիմի անդամ Խաչատուր Սուքիասյանն է։ Նրա հանրային իմիջը «օլիգարխների» մեջ միշտ շահեկանորեն տարբերվել է։ Այդ իմիջի վրա հատուկ ջանք ու միջոցներ էին դրվել։ Իմիջային փուչիկը հետևողականորեն փչվել էր։ Հեղափոխությունը պայթեցրեց այն։
