Կորոնավիրուսի տարածման հետևանքով անորոշ ժամանակով հայտարարված կարանտինից անմասն չի մնացել նաև սպորտը: Հետաձգված առաջնություններից ու մրցաշարերից բացի, մարզիկներն այսօր նաև չեն կարողանում լիարժեք մարզվել:
Բռնցքամարտի Հայաստանի հավաքականի անդամ, նաև պրոֆեսիոնալ ռինգում հանդես եկող երիտասարդ մարզիկ Արսեն Պողոսյանն Անկախի հետ զրույցում խոսում է ստեղծված իրավիճակի, հետաձգված մրցաշարերի, մարզումների կազմակերպման և լավատեսությամբ առաջ շարժվելու մասին:
-Կորոնավիրուսի տարածումն անդրադարձել է հասարակության գրեթե բոլոր ոլորտների վրա: Ստեղծված անկանխատեսելի իրավիճակներն ի՞նչ ազդեցություն կարող են ունենալ սպորտի վրա:
- Կյանքի բոլոր ոլորտների վրա իրա ազդեցությունը թողեց և շարունակում է թողնել կորոնավիրուսի համաճարակը: Իհարկե, այս ամենն առավել անսպասելի էր մարզիկների համար, քանի որ ունեինք պլանավորված մրցաշարեր և մենամարտեր, որոնց համար նախապատրաստական լուրջ փուլ էինք անցել: Հատկապես մենամարտից մեկ ամիս առաջ քրտնաջան պարապմունքներ են անցկացնում բռնցքամարտիկները, որպեսզի բոլոր առումներով պատրաստված լինեն: Կորոնավիրուսի համաճարայի պատճառով անթույլատրելի դարձան բոլոր մարզումները, չեղարկվեցին մրցաշարերը:
Ես նույնպես պատրաստվում էի մենամարտի, բավական լավ մարզավիճակում էի գտնվում. ցավոք, ամեն բան հետաձգվեց: Այս ամենից հետո հոգեպես վերականգնվելն էլ բարդ կլինի:
-Հայտարարված արտակարգ դրության ժամանակ ի՞նչ պայմաններում եք մարզվում: Թեև մարզիկների համար սահմանափակումները որոշակիորեն վերացվել են:
-Ինչպես աշխարհում բոլոր պրոֆեսիոնալ մարզիկների, այնպես էլ ինձ համար այս իրավիճակը որոշակի խոչընդոտներ ստեղծեց, մյուս կողմից էլ ինձ օգտակար էր այն առումով, որ հնարավորություն ունեցա կենտրոնանալ ընդհանուր ֆիզիկական պատրաստվածության վրա: Այժմ շատ բարդ CrossFit պարապմունքներ եմ անցկացնում գիտակ և պրոֆեսիոնալ մարզչի հետ և երկար տարածություններ եմ վազում՝ շնչառությունս և դիմացկունությունս զարգացնելու համար: Առավոտյան վազում եմ, այնուհետև ֆիզիկական մարզումներ եմ անցկացնում օրվա ընթացքում: Մշտական կապի մեջ եմ հավաքակնի ավագ մարզիչ Վահան Ադիլխանյանի հետ: Վերջինս նույնպես սպասում է այս իրավիճակի բարելավմանը, որպեսզի վերսկսենք հավաքական թիմի հետ մարզումները և մասնակցենք միջազգային մրցաշարերի:
Բռնցքամարտը կոնտակտային մարզաձև է: Չես կարող երկար ժամանակ առանց սպարինգ մենամարտերի: Հիմնականում խորհրդակցում եմ նաև հայրիկիս՝ Սամվել Պողոսյանի հետ, որն իմ անձնական մարզիչն է, նաև վաստակավոր մարզիչ ու լեգենդար բռնցքամարտիկ Դավիթ Թորոսյանի հետ:
Նշեմ նաև որ այս ընթացքում կապի մեջ եմ արտերկրում գործունեություն ծավալող պրոֆեսիոնալ բռնցքամարտի մենբեջերների հետ, որպեսզի պլանավորեմ հաջորդ մենամարտս:
-Ի՞նչ մրցաշարերի պետք է մասնակցեիք, որոնք հետաձգվեցին:
-Հավաքականի հետ պետք է մասնակցեի միջազգային ստուգատեսերի, նաև Սուրգուտում պետք է տեղի ունենար պրոֆեսիոնալ բռնցքամարտի երեկո՝ Գերասիմ Կույումջյանի հովանավորչությամբ: Վերջինս մշտապես կանգնած է հայ մարզիկների կողքին: Հուսով եմ շուտով ամեն բան կվերջանա, և բոլորս ամեն ինչ կանենք մեր նպատակների իրագործման համար: Սա էլ փորձություն է, որից պետք է հաղթող դուրս գանք:
-Հաճախ լսում ենք, որ համաճարակից հետո աշխարհն առաջվանը չի լինի, սպորտի առումով ի՞նչ կասեք: Մրցաշարերի հետաձգումն ի՞նչ անդրադարձ կունենա մարզիկների ֆիզիկական և հոգեբանական պատրաստվածության վրա:
-Հույս ունեմ և հավատում եմ, որ ամեն բան կարգավորվելու է, սա ուղղակի ժամանակավոր դադար: Ոչ մի խոչընդոտ չի կարող խանգարել պրոֆեսիոնալ մարզիկին, որն երազանքներ և իր առջև դրված ո մեծ նպատակներ:
Ամեն բան լավ է լինելու, ժամանակի խնդիր է: Չեմ կարծում որ այս ամենը, պետք է հիմք հանդիսանա հուսահատվելու և հանձնվելու: Պարզապես ամեն մարզիկ պիտի ինքն իրեն ոգոշնչի՝ հիշելով այն դժվարին ճանապարհը, որն անցել էև շարունակում է անցնել:
Հարկավոր է շարունակել մարզումները, և շատ ժամանակ անցկացնել ընտանիքի անդամների ու հարազատների հետ, քանի որ միշտ չէ, որ այս հնարավորությունը մեզ կընձեռվի: Մաղթում եմ բոլորին առողջություն: Ուժե՛ղ եղեք և երբեք մի հանձնվեք:
