ՌԴ նախագահ Վլադիմիր Պուտինը հրամանագիր է ստորագրել այդ երկրի սահմանադրության մեջ փոփոխություններ եւ լրացումներ կատարելու համար ս.թ. հուլիս 1-ին համառուսաստանյան քվեարկություն նշանակելու վերաբերյալ:
Կարելի է ենթադրել, որ կորոնավիրուսի վտանգն այդ երկրում աստիճանաբար մարում է կամ այդքան էլ մեծ չէ և չի խանգարի ոչ միայն քարոզչությանը, այլև բուն քվերակությանը:
Մեզ մոտ տեղի է ունենում ճիշտ հակատռակ գործընթացը. Ամեն ինչ արվում է, որ նշանակված հանրաքվեն չկայանա, ինչը հիմնավորվում է կորոնավիրուսի հանգամանքով:
Էլի ենթադրում եմ, որ կորոնավիրուսի վերաբերյալ ռիսկերի գնահատումն ու հանրային ընկալումն այլ է, կամ ամեն մի երկիր իր կորոնավիրուսն ունի:
Իսկ եթե լուրջ, ինձ համար այդպես էլ հանելուկ մնաց այս հարցը. Եթե կորոնավիրուսը բոլոր երկրներում նույն վիրուսն է և վտանգավոր է նույն խոցելի խմբերի համար, ապա այդ ինչպե՞ս կարող է մի երկրում մի ձև պայքարել դրա դեմ, մյուս երկրում՝ բոլորովին այլ կերպ:
Այդ ինչպե՞ս է ստացվում, որ այդ կորոնավիրուսը մի երկրում իսկական աղետ է ստեղծել, իսկ հարևան երկրում ճիշտ հակառակ պատկերն է:
Վերջապես՝ ո՞վ կարող է ինձ բացատրել, թե ինչպե՞ս կարող է 150 միլիոնանոց երկրում հնարավոր լինել անցկացնել հանրաքվե, իսկ 3 միլիոնանոց երկրում՝ ոչ, եթե այդ կորոնովիրուսը ազգություն, պետություն և հզորություն չի ճանաչում…
Հայաստանում կա՞ այդպիսի մի պետական մարմին կամ հեղինակավոր անհատ, ով կարող է անաչառ ու օբյեկտիվորեն ներկայացնել, թե ի՞նչ է կատարվում կորոնավիրուսի շուրջ…
Կամ, պատկերավոր ասած, ախպեր ջան, էս ի՜նչ հաշիվ է…
