Անցած շուրջ 3 ամիսների ընթացքում բարեկամական Իրանում պարբերաբար տարբեր մակարդակներում անհարկի շահարկվել է Թել Ավիվում Հայաստանի դեսպանատան բացման թեման։ Ընդ որում, քաղաքական հայտարարությունները, մամուլի հրապարակումները, տարաբնույթ բողոքի գործողություններն ակամայից տպավորություն են ստեղծում որոշ ոչ բարեկամական շրջանակների կողմից կազմակերպված և ուղղորդված բացահայտ հակահայկական անհեռատես քարոզչական գրոհի, որը հարիր չէ երկու հարևան երկրների և ժողովուրդների՝ հազարամյակներով թվագրվող բարեկամության տեսանկյունից։
Առնվազն մտահոգիչ է, որ հերթական անգամ հիշեցնելու անհրաժեշտություն է առաջանում՝ Հայաստանն անկախ և ինքնիշխան պետություն է և, ինչպես միջազգային ընտանիքի անդամ մյուս պետությունները, անկախ է նաև արտաքին քաղաքականություն վարելու, որևէ երկրի հետ հարաբերությունների զարգացման ձևի և բովանդակության ընտրության հարցերում՝ բնականաբար հիմնված ազգային և պետական շահի վրա։
Բացի այդ, Երևանը մշտապես ունեցել է սկզբունքային, հավասարակշռված և արտաքին հարաբերություններում մեկը մյուսին չստորադասող, տարածաշրջանային խաղաղությանը և կայունությանը միտված հստակ քաղաքական ուղեգիծ, նաև վստահելի գործընկերոջ ընկալում, ինչն ապացուցվել է պատմականորեն: Հայաստանը երբեք կշեռքի նժարներին չի դրել տարբեր բարեկամական երկրների հետ հարաբերությունները, ինչպես օրինակ՝ ԱՄՆ-ի և Իրանի հետ համագործակցությունը՝ առավելագույն ջանքեր գործադրելով դրանց զուգահեռ զարգացման և խորացման ուղղությամբ։
Հայաստանը պատմական Պաղեստինի տարածքում ունի բացառիկ ազգային շահեր, և դրանց պաշտպանությունն օրակարգային էր դարձնում Իսրայելում ՀՀ դեսպանատան հիմնումը։ Հետևաբար, բոլոր բարեկամական, այդ թվում մուսուլմանական երկրները պետք է գիտակցեն նշվածը, ինչպես Հայաստանն է ըմբռնումով մոտենում, օրինակ, ոչ բարեկամական Ադրբեջանի հետ տարաբնույթ հարաբերություններ զարգացնելու հարևանների և գործընկերների իրավունքին։
