Պարզվում է, որ միջնակարգ կրթության հայ գրականություն առարկայից հանվում է «հայ» բառն ու առարկան կոչվելու է «գրականություն»։ Այսինքն, առարկան դառնում է, որպես համաշխարհային գրականություն, ներառելով հայկականը։ Թերևս նախարարության խոշոր մասնագետները դեմքի խելոք արտահայտությամբ կբացատրեն, որ գրականությունը չի կարող լինել հայկական, ֆրանսիական, ռուսական և այլն, այն համամարդկային հասկացողություն է և ովքեր այլ կերպ են մտածում, նրանք դեռևս գտնվում են խորհրդային կարծրատիպային, հետամնաց մտածողության ճիրաններում։ Հարգելիներս, գրականությունն, իսկապես լայն հասկացողություն է։ Այսպես , գոյություն ունի մասնագիտական, նեղ մասնագիտական գրականություն հասկացություն։ Օրինակ, տեխնիկական, իրավաբանական, ,առավել նեղ՝ երկրաբանական, մաթեմատիկական գրականություն։ Նույն տրամաբանությամբ, առկա է նաև գեղարվեստական գրականություն, այդ թվում՝ եվրոպական, ամերիկյան, առավել նեղ՝ ֆրանսիական, անգլիական, ռուսական, ամերիկյան և այլն։ Իսկ ի՞նչ են կարծում ոլորտի խոշոր մասնագետները․ միթե՞ այս ամենի կողքին գոյություն չունի հայ գրականություն։
ՄԱՐՏՆՉՈՂ ԳԱՎԱՌԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆ
