Նախ՝ շնորհակալություն այն իրավաբաններին, ովքեր պատրաստել են համապատասխան դիմումը և շարունակելու են այս վարույթի ընթացքում պաշտպանել Հայաստանի Հանրապետության շահերը՝ Եվրոպական դատարանին ներկայացնելով Ադրբեջանի կողմից Կոնվենցիայի 2-րդ (կյանքի իրավունք) և 3-րդ (խոշտանգումների և անմարդկային կամ նվաստացնող վերաբերմունքի կամ պատժի արգելք) հոդվածներով նախատեսված իրավունքների կոպիտ և ցինիկ խախման դեպքերը։
Համոզված եմ, որ այս գործով մեր հիմնական հաղթանակները դեռևս առջևում եմ։ Ռազմական ճակատում թշնամուն ջախջախելուն զուգահեռ չպետք է մոռացության մատնել մյուս ճակատները, այդ թվում՝ իրավականը, որը հետագայում ունենալու է առանցքային դեր։
Դրան զուգահեռ մի քիչ տարակուսելի է, որ Եվրոպական դատարանը մեր ներկայացրած միջանկյալ միջոց կիրառելու վերաբերյալ դիմումի հիման վրա պարտավորություն է սահմանել ոչ միայն Ադրբեջանի, այլեւ մեր՝ դիմումատուի համար։ Չեմ հանդիպել նման դեպքի, երբ միջանկյալ միջոցի/հայցի ապահովում կիրառվում է ոչ միայն պատասխանողի, այլև՝ դիմումատուի համար։
Անհասկանալի է նաև կիրառված միջոցի բովանդակությունը՝
ձեռնպահ մնալ որևէ գործողությունից, որը ենթադրում է Կոնվենցիայով նախատեսված պարտավորությունների չկատարում, մասնավորապես` Կոնվենցիայի 2-րդ և 3-րդ հոդվածների մասով: Այսպես, թե այնպես Եվրոպական խորհրդի անդամ ցանկացած երկիր պարտավոր է զերծ մնալ նմանաբնույթ գործողությունների կատարումից։
Հետևաբար՝ առնվազն հրապարարակված տեքստից պարզ չէ, թե ինչ նոր լրացուցիչ սահմանափակում է դրվելու Ադրբեջանի վրա, որը նախկինում առկա չէր։
Հուսով եմ, ի վերջո, այս գործի շրջանակներում Եվրոպական դատարանը չի խուսափի իրական արդադարադատություն իրականացումից և կհաստատի ագրեսոր Ադրբեջանի կողմից մարդու հիմնարար իրավունքների բազմակի և կոպիտ խախտումների փաստը՝ սահմանելով դրանից բխող խիստ հետեւանքներ։
