Ես չեմ հասկանում, թե մենք ինչու ենք ենթարկվում Նիկոլիստների թելադրած կեղծ օրակարգին, թե չի կարելի քննադատել Նիկոլին: Ինչու?
1991-1992թթ,երբ ԼՏՊ-ի թույլի հոգեբանությամբ պարտվողական քաղաքականության արդյունքում կորցնում էինք Արցախը,քննադատությունների պակաս չկար,ժողովուրդը ԼՏՊ-ի հրաժարականն էր պահանջում,ինչի շնորհիվ ՊՆ նախարար փոխվեց և շրջադարձային փոփոխություններ կատարվեցին ռազմաճակատում,հաղթանակների շքերթ,չեմ մանրամասնում,հետո հաջորդեց ողորմելի հրադադարի պայմանագիրը...
Հետո քսաներկու տարի անց ապրիլյան քառօրյան.. հանիրավի քննադատությունների շքերթ ընդդիմությունից ներառյալ Նիկոլ.էլ Խաչատուրովի հասցեին ,էլ բանակի ,էլ Սերժ Սարգսյանի և այլն,բարեբախտաբար հաղթեցինք ի հեճուկս այն ժամանակվա ընդդիմության,այն ժամանակ քննադատությունը թույլատրելի էր..
Հիմա մի կեղծ օրակարգ են սահմանել թե չի կարելի քննադատել և ընդդիմությունը հեզորեն ընդունում է Նիկոլի թելադրած խաղի կանոնները,բայց ինչու, երբ ապաշնորհության պատճառով մենք կորցրել ենք մեր բարեկամներին,պոռոտախոսության ու պոպուլիզմի շնորհիվ պատերազմ ստացանք ու քանի որ ցանկացած ասպարեզում ներկա իշխանությունը անպիտան է մեծ ռիսկի ենք ենթարկում բոլորիս ապագան:Հիմա մեր հույսը բանակն է և մեր ժողովուրդի միասնականությունը ՝Հայաստանում,Արցախում, Սփյուռքում:
Մենք ազգովին բանակի կողքին ենք: Մեզ խանգարում է Հայաստանի համար առաջին պոպուլիստը, որը բացի իշխանատենչությունից այլ սրբություն չունի..
