Անկախ

Սիրիայից մինչև Լեռնային Ղարաբաղ. ինչո՞ւ է Պուտինը հանդուրժում Էրդողանի կամակորությունները. Infosperber

Շվեյցարական Infosperber կայքը հոդված է հրապարակել, որի հեղինակ Կրիստիան Մյուլերը վերլուծել է՝ ինչու է ՌԴ նախագահ Վլադիմիր Պուտինը համակերպվում Թուրքիայի նախագահ Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանի պահանջների և կամակորությունների հետ:

Հոդվածում մասնավորապես ասվում է, որ չնայած Լեռնային Ղարաբաղում պատերազմը ավարտվել է, սակայն դրա հետ կապված հարցեր են մնացել, մասնավորապես` ինչու Պուտինը չի բողոքել Էրդողանին թուրքամետ զինյալների` Բաքվի կողմից պատերազմին մասնակցելու հարցի վերաբերյալ:

Ըստ հեղինակի՝Ռուսաստանի նման պահվածքը բացատրվում է մի քանի պատճառներով: Դրանցից մեկը Թուրքիայի` ՆԱՏՕ-ի բլոկին պատկանելն է. այս կառույցին Թուրքիան անդամակցում է 1952 թվականից:

Այժմ, ՆԱՏՕ-ի անդամների լուռ համաձայնությամբ, Թուրքիան վերականգնում է 19-րդ դարի կեսերին Ռուսաստանի դեմ Ղրիմի պատերազմում հաղթած Օսմանյան կայսրության հեղինակությունը: Այսպիսով, Անկարան Մոսկվայի հետ վարկածային ռազմական բախման դեպքում միշտ կկարողանա հույս դնել Արևմուտքի օգնության վրա:

Չի կարելի հաշվի չառնել նաև Թուրքիայի տնտեսական ներուժը, բացի այդ, երկրի պաշտպանական արդյունաբերությունն աճում է արագ տեմպերով: Ինքնավստահ տերությունը միջամտում է Լիբիայի ներքին իրավիճակին, հավակնում է միջերկրածովյան ջրերին՝ ի վնաս Հունաստանի, իր ուժերը պահպանում է Սիրիայի հյուսիսում, կռվում է քրդերի դեմ և օգնում է Ադրբեջանին Ղարաբաղում` Հայաստանի դեմ պայքարում: Միևնույն ժամանակ, ՆԱՏՕ-ն լռում է և իր հարավային հենակետին չի խանգարում սեփական քաղաքական խաղերը խաղալու հարցում:

Վերջին մի քանի տարիների ընթացքում Ռուսաստանը բազմաթիվ պատճառներ ուներ Թուրքիայի հետ իրավիճակը սրելու համար. 2015-ին Թուրքիայի ռազմաօդային ուժերի կողմից ռուսական Սու -24-ի խոցումը, 2016-ին թուրք ջիհադիստի կողմից Ռուսաստանի դեսպան Անդրեյ Կառլովի գնդակահարումը: Բայց Մոսկվան անում է ամեն ինչ, որպեսզի այդպիսի դեպքերը երկու երկրների միջև քաղաքական ճգնաժամի չվերաճեն:

«Ռուսաստանը գիտի, որ Թուրքիան իր վրա երրորդ կողմի հարձակման դեպքում կարող է օգնության կանչել ՆԱՏՕ-ին, այնպես որ Թուրքիայի հետ պատերազմ Ռուսաստանը իրեն թույլ տալ չի կարող»,-գրում է շվեյցարական կայքը:

Կրեմլի համար ավելի կարևոր է Էրդողանից բարի կամքի դրսևորում ստանալը, մասնավորապես՝ ՆԱՏՕ-ի և Անկարայի միջև ներքին քննարկումներին աջակցելու միջոցով: Օգտվելով դրանից ՝ Թուրքիայի ղեկավարը երկակի խաղ է խաղում ՝ հաջողությամբ մանևրելով Ռուսաստանի Դաշնության և Արևմտյան ռազմական բլոկի միջև, ժամանակ առ ժամանակ հատելով իր երկրի սահմանները և զենք օգտագործելով` արտաքին քաղաքական նպատակներին հասնելու փաստարկով: