Օրվա ավարտին միանգամից երեք տհաճ լուր հանդիպեցի լրահոսում: Մտածում եմ` առաջին հայացքից միմյանց հետ առնչություն չունեցող այդ երեք իրադարձությունների տրամաբանական կապն այնուամենայնիվ այնքան ակնառու է, որ պարզապես անհնար է դրանք նույն շղթայի` պատճառ-ընթացք-հետևանք, մեջ չտեղավորելը: Ահա խնդրեմ, դատեք ինքներդ:
- ՀՀ ԳԱԱ Պատմության ինստիտուտի տնօրեն Աշոտ Մելքոնյանը հանդիպել է ԱԺ խոսնակ Արարատ Միրզոյանի հետ:
- Գեղարքունիքի մարզի Կութ գյուղում ադրբեջանցիներ են նկատվել:
- Ադրբեջանաբնակ ուդիներն այսօր ներխուժել են Դադիվանք:
Ահա սա է մեր իրականությունը: Ու երբ իմ հեղինակած «Նվիրումի վկայությունը» գրքում ասում էի, որ մեր ժողովուրդը չի կարող խուսափել պատժից, հենց սա նկատի ունեի: Պարզապես տարբերությունն այն է, որ գիրքը ես գրել եմ պատերազմից առաջ: Իսկ Աշոտ Մելքոնյանը հիմա էլ է շարունակում հանդիպել ու ինչ-որ բաներ քննարկել դավաճանների խմբակի հետ:
