Տավուշում ու նախիջևանյան հատվածում, որտեղ փոփոխություն չի եղել, հայկական զինված ուժերը պահպանում են իրենց նախապատերազմական շրջանի մարտունակությունը, և վիճակը նույնն է։ Ինչ վերաբերում է Գեղարքունիքի, Սյունիքի հատվածներին, մենք փաստացի ունեցանք մի վիճակ, երբ Հայաստանը կապիտուլյացիայի հետևանքով պարտադրվեց ընդունել խորհրդային շրջանի դեմարկացիոն իրականությունը, այսինքն՝ այն, ինչ կա խորհրդային գլխավոր շտաբի քարտեզում։ Այս մասին այսօր՝ հունվարի 14-ին, հրավիրված մամուլի ասուլիսում ասաց քաղաքագետ Էդգար Էլբակյանը:
«Այդ GPS-GPS որ ասում էին, ինչն էին նայում, այն, ինչ կար «Գուգլի» քարտեզում, որքան էլ զավեշտալի է, իսկ «Գուգլի» քարտեզի վրա մոտավոր նշագծումներ էին, որոնք հիմնվում էին սովետական գլխավոր շտաբի գաղտնազերծված տեղագրական քարտեզի վրա: Մեծ հարց կլիներ, եթե ժամանակին սովետական ԳՇ -ի քարտեզները չգաղտնազերծվեին, «Գուգլն» ինչի՞ հիման վրա էր այդ դեղին գիծը քաշելու ու հիմա ինչի վրա էին գծելու, մեր բախտը կարող էր բերել, եթե այդ քարտեզները գաղտնազերծված չլինեին»:
Խոսելով ապագայում հնարավոր խնդիրների մասին՝ Էլբակյանը նշեց, որ իշխանությունն իր քարոզչության մեջ ասում է, որ ամեն ինչ լավ է լինելու, սահմանները կբացենք, ամեն ինչ լավ կլինի, հանգստացեք: Իրականում հանգիստ չի լինելու, մենք գործ ունենք թշնամու հետ, որ այս վիճակը չի ընդունում և ցանկանում է մինչև վերջ, օտար լեզվով ասած, «դաբիտ» անել: Փաստացի կարճաժամկետ հեռանկարում մենք կորցրել ենք Երևանից դեպի Հայաստանի հարավ տանող ճանապարհի հանդեպ սուվերենությունը»:
«Հայաստանը պատերազմում կրած պարտության և կապիտուլյացիայի հետևանքով չկարողացավ ունենալ ներքին դիմադրական ուժ, ռեսուրս, որ պահպանի իր սուվերենությունը սահմանների գծանշման հարցում, գոնե այն սահմանների, որոնք այսօրվա իշխանություններն ընդունում էին և մասնակից լինեինք այդ սահմանների գծանշմանը և ունենայինք երկարաժամկետ հեռանկարում անվտանգային խնդիրներ»:
