Վերջերս Մոսկվայում կայացած ծանրամարտի Եվրոպայի առաջնությնում 102 կգ քաշային կարգում հանդես եկող հայ մարզիկներն իրենց հաղթական ելույթներով ուրախության և հուզմունքի րոպեներ պարգևեցին ոչ միայն մարզաձևի երկրպագուներին, այլև ողջ հայ ժողովրդին:
Սամվել Գասպարյանն ու Արսեն Մարտիրոսյանը փայլուն հանդեդս եկան՝ հաջորդաբար նվաճելով ոսկե և արծաթե մեդալներ՝ պարգևահարթակում հետ թողնելով ադրբեջանցի մարզիկին:
Անկախի հետ զրույցում Եվրոպայի նորընծա չեմպիոն Սամվել Գասպարյանը կիսվում է տպավորություններով՝ խոսելով առաջիկա ծրագրերի մասին:
-Շնորհավորում ենք Եվրոպայում 1-ինը ճանաչվելու կապակցությամբ: Ինչպե՞ս էիք նախապատրաստվել առաջնությանը:
-Շնորհակալ եմ: Եվրոպայի առաջնությանը պատրաստվելու համար բավական երկար ժամանակ ունեինք: Դեռևս 1 տարի առաջ պատրաստ էի լավ ցուցանիշ գրանցելու համար, պարզապես համավարակի պատճառով բոլոր հնարավոր մրցաշարերը հետաձգվեցին:
Բավականաչափ ժամանակ ունեինք գերազանց պատրաստվելու համար: Մեկ տարվաընթացքում հավաքների մասնակցեցինք. թե՛ ֆիզիկապես, թե՛ հոգեբանորեն հրաշալի պատրաստված մոտեցա առաջնությանը:
-Երկամարտի 390 կգ արդյունքով ճանաչվեցիք լավագույնը: Ի՞նչ տրամադրվածությամբ էիք մեկնել Մոսկվա:
-Մարտական տրամադրվածությամբ էի մեկնել. պատրաստ էի ավելի շատ կիլոգրամներ բարձրացնել, պարզապես մրցակցությունը թելադրեց, որ համեմատաբար համեստ արդյունք գրանցեմ: Պատրաստ էի շատ կիլոգրամներ բարձրացնել, ուղղակի հրում վարժության ժամանակ հրաժարվեցի 3-րդ մոտեցումից վնասվածքից խուսափելու համար:
Հաղթական էի տրամադրված: Գիտեի, որ մրցակիցներիս շարքում ադրբեջանցի մարզիկ կար: Ես և Արսենը տրամադրվել էինք այնպես, որ պետք է ամեն ինչ անենք, որպեսզի հաղթենք, քանի որ մեր ազգին հաղթանակներ են պետք: Կարևոր էր այս հաղթանակը. ցանկացած, անգամ կյանքի գնով հարկավոր էր հասնել դրան:
-Ի՞նչ տվեց Ձեզ այս հաղթանակը:
Այս հաղթանակն ինձ վստահություն ներշնչեց և էլ ավելի պարտավորեցրեց՝ նորանոր բարձունքներ նվաճելու համար: Հպարտ եմ, որ հայրենակիցներիս էլ ուրախության րոպեներ պարգևեց:
Երբ հանդես եմ գալիս միջազգային ասպարեզում, առավել ևս հիմա, գիտակցում եմ որ ոչ միայն իմ, այլև ողջ ազգի անունից եմ ելույթ ունենում, ինչը շատ պատասխանատու է:
Հպարտության, ուրախության և հուզմունքի րոպեներ ապրեցի, երբ պատվո հարթակում 3-դ տեղում կանգնած ադրբեջանցի մարզիկը լսում էր մեր հիմնը:
Շնորհակալ եմ բոլոր նրանց, որոնք ներդրում ունեն իմ ձեռքբերումներում և այս հաղթանակում, շնորհակալ եմ իմ անձնական մարզիչ Հարություն Եղոյանին, հավաքականի գլխավոր մարզիչ Փաշիկ Ալավերդյանին, մարզիչ Վիգեն Խաչատրյանին, թիմի բժիշկ Դավիթ Մոսինյանին և ֆիզիոթերապևտ Էդգար Ավետիքյանին:
-Առաջիկա ծրագրերից կխոսե՞ք:
-Վնասվածք ունեմ, որը հարկավոր է բուժել, համապատասխան վերականգնողական շրջան պետք է անցնեմ, որպեսզի լրջորեն սկսեմ պատրաստվել աշխարհի առաջնությանը:
