Նիկոլը տարօրինակ քարոզարշավ է տանում։ Մի կողմից նա «հպարտանում է պարտությամբ» եւ նմանօրինակ հիմարություններ է արտաբերում, եւ դրանով փորձում է ջարդել տրամաբանության օրենքները, ապացուցել, որ մածունը սեւ է։ Տրամաբանության վրա հարձակումները նպատակ ունեն խորացնել զանգվածային խելագարության պոռթկումները, որոնց ենթարկվում է մեր հասարակությունը արդեն 3 տարի։
Հիշեցնեմ, որ նա արդեն ջարդել է բարոյականության օրենքները՝ լավի ու վատի մասին պատկերացումները։ Այսինքն, շատերին բացատրել է, որ ավելի լավ է հիմա՝ երբ հանձնել ենք Արցախը եւ 5000 զոհ ենք տվել, քան նախկինում՝ երբ Արցախը մերն էր եւ Ալիեւը վախենում էր մեր վրա հարձակվել։
Մյուս կողմից, նորից ակտիվացվել է խուժանը եւ Նիկոլը նոր թափով է լծվել ատելության քարոզին։
Ջարդված տրամաբանությամբ, ջարդված բարոյականությամբ ամբոխին ատելության քարոզը՝ խուժանի առաջնորդությամբ, կարող է տանել ուր ասես՝ ընդհուպ մինչեւ բախումներ։
Միաժամանակ, մի 500-1000 ադրբեջանցի հատել է Հայաստանի սահմանը, մի քանի կիլոմետր խորացել ու սպասում է։ Նիկոլն այս ընթացքում ինչ-որ բուռն գործունեության իմիտացիա է անում, Ռուսաստանին դիմում, ՀԱՊԿ-ին, ՄԱԿ-ին, ԵԱՀԿ-ին, բայց չի անում ամենահիմնականը՝ չի դիմում ՀՀ Զինված ուժերին։
Իսկ ինչի՞ է սպասում ադրբեջանցին։ Կարելի է ենթադրել, թե նա սպասում է, որ Նիկոլը բոլորին դիմի-վերջացնի, բախումները հրահրի, ընտրությունները չեղարկի։ Մինչ ընդդիմությունները եւ մյուսները հուզված կլինեն ընտրությունների չեղարկմամբ, ադրբեջանցիները կարող են անարգել շարժվել առաջ, վերցնել իրենց խոստացված անկլավները եւ բացել «միջանցքը»։
Իսկ մեկնաբանները գլուխ էին ջարդում, թե ինչու Նիկոլը այնուամենայնիվ որոշեց ընտրություններ հայտարարել։
