<Ինչու՞ չեք օգնում, մենակ քննադատում եք> . . .
Սա ամենահաճախ տրվող արձագանքն է ընդդիմության կողմից իշխանության հասցեին հնչող քննադատություններին։ Մեր քաղաքացիները բավական մակերեսային և հուզական պատկերացում ունեն քաղաքականության և քաղաքական համակարգի մասին։
Իշխանության և ընդդիմության դերերը քաղաքական համակարգում կոնկրետ սահմանված են. իշխանությունն աշխատում է իրականացնել իր նախընտրական ծրագիրը, իսկ ընդդիմությունը գտնում է թերությունները, սխալները, բացթողումները և քննադատում իշխանությանը։
Այլ կերպ չի լինում, քանի որ ընդդիմությունը գործ անելու, մասնավորապես իշխանությանն օգնելու ոչ մի իրավասություն և գործիքակազմ չունի, եթե իհարկե չհաշվենք իշխանությանը խորհուրդներ և առաջարկություններ ներկայացնելը։
Մեր իրականության մեջ Նիկոլ Փաշինյանը երկար տարիներ եղել է ընդդիմություն, (իսկ եթե անկեղծ, ապա նա իր ամբողջ կյանքում մնալու է ընդդիմություն), սակայն ոչ ոք չի կարող հիշել գեթ մեկ դեպք, երբ նա ցանկություն հայտնած լիներ օգնել իշխանությանը։ Չի եղել այդպիսի դեպք, նույնիսկ ավելին, նա իր կյանքում երբևէ որևէ խնդրի լուծում չի առաջարկել, քանի որ պատկերացում չի ունեցել, և մինչև հիմա չունի, խնդիրների ծավալի, խորության, պատճառների և դրանց լուծումների մասին։
Կամ պատկերացրեք Փաշինյանի հոգեվիճակը, դեմքի արտահայտությունն ու ձայնի ելևեջները, եթե նախկին իշխանության որևէ համակիր կոչ աներ իրեն օգնել Ռոբերտ Քոչարյանին կամ Սերժ Սարգսյանին։
Սիրելի քաղաքացիներ, հաշտվեք այն իրողության հետ, որ Փաշինյանին պետք է քննադատեն, ուզեք դուք դա, թե չուզեք, հաճելի լինի դա ձեզ, թե ոչ։ Նա ոչ մի բանով առավել չէ ոչ նախկին և ոչ էլ ապագա որևէ իշխանությունից։
Դուք էլ փորձեք հասկանալ, թե ինչում և ինչի համար են քննադատում Նիկոլ Փաշինյանին և արեք համապատասխան հետևություններ՝ անկախ նրանից, թե ով է այդ քննադատողը։
Առողջություն բոլորիս։
