Վերջերս, երբ մամուլում հրապարակվեցին լրագրող Նաիրի Հոխիկյանի՝ փակ հանդիպման ժամանակ հայտնած ուշագրավ տեղեկությունները՝ կապված ռուս բլոգեր Ալեքսանդր Լապշինի, Նիկոլ Փաշինյանի մամուլի նախկին խոսնակ Վլադիմիր Կարապետյանի հետ, Հոխիկյանն անմիջապես հայտնվեց ՀՀ իրավապահների ուշադրության կենտրոնում։
Պարզ էր, որ լրագրողի նկատմամբ սկսվելու են ճնշումներ ու հետապնդում։ Եվ ահա օրեր առաջ Հոխիկյանը հրավիրվեց նախ ՀՔԾ՝ վկայի կարգավիճակով ցուցմունք տալու, ապա ԱԱԾ՝ կրկին վկայի կարգավիճակով ցուցմունք տալու, որտեղ, սակայն, առգրավեցին նրա անձնական բջջային հեռախոսը։
Պատճառաբանությունն, ըստ Հոխիկյանի, այն էր, թե իբր ԱԱԾ-ն հեռախոսի մեջ պետք է փորձի գտնել պատերազմի վերաբերյալ նրա հրապարակումները հաստատող փաստական ապացույցներ։
Անկախ-ը լրագրողի հետ զրույցում փորձեց պարզեց, թե ի՞նչ գործի շրջանակներում է նա հրավիրվել ԱԱԾ, ի՞նչ ընթացքի մեջ է գործը, և ի՞նչ է պատրաստվում նա անել։
«Իրականում նոնսենս է, որ մարդուն վկայի կարգավիճակով կանչում են հարցաքննության և լավ իմանալով, որ լրագրող է, գործի են դնում ճնշման լծակներ։ Բացի դա, իրավունք չունեն վկայից ինչ-որ բան առգրավել, դրա համար դատարանի որոշում պիտի լինի, իսկ նման որոշում չկա։ Ես փաստաբանիս հետ էի, բայց նա էլ ոչինչ չկարողացավ անել։ Բառացիորեն խլեցին հեռախոսը ձեռքիցս։ Եթե ընդիմանայի, տեղում կձերբակալեին իշխանության ներկայացուցչին չենթարկվելւ պատճառաբանությամբ»,-ասում է Հոխիկյանը։
ԱԱԾ-ում լրագրողը պատրաստակամություն է հայտնել իր ձեռքի տակ եղած փաստերը տրամադրել, բայց վերջին պահին՝ անակնկալ ձևով, ԱԱԾ-ում հայտարարել են, որ հեռախոսն առգրավում են։
«Երբ ասացի, որ իրավունք չունեն, ասացին՝ մենք ենք որոշում, թե ինչի իրավունք ուենք»։
Լրագրողին ԱԱԾ են հրավիրել մի գործի շրջանակներում, որի մասին նա գրեթե ոչինչ չգիտի։
«Ինձ ԱԱԾ են կանչել պատերազմի ժամանակ զինվորական պարտականություններից հրաժարվելու ինչ-որ գործի հետ կապված։ Թե ինչ գործ է դա, չի մանրամասնվել։ Բանավոր մեկ-երկու բառով ներկայացրեցին, բայց թե ե՞ս ինչ կապ ունեմ այդ գործի հետ, դեռևս պարզ չէ, դատախազությունն է իմ հրապարակումները բերել-կապել այդ գործին։ Նախաքննությունից ելնելով՝ մանրամասներ հայտնել չեմ կարող հարցաքննության ընթացքի մասին, ուղղակի նշեմ, որ իմ հետ կապվածն, ըստ իրենց, վերաբերում է Լապշինին։ Բայց այն գործերը, որոնց կցվել են իմ հրապարակումները, որևէ կապ չունեն Լապշինի հետ»։
Ո՞րն է այս ամենի նպատակը։ Լրագրողը հույս ունի, որ այս քայլերը միտված են ճշմարտությունը բացահայտելուն։ Բայց, հաշվի առնելով իրականացվող գործողությունները, այդ թվում՝ անօրինական, այնուամենայնիվ կարծում է, որ իշխանությունն այս ամենով անթաքույց ձևով հասկացնում է, որ իր նկատմամբ կլինեն ճնշումներ։
«Սա լրագրողի գործունեությունը խոչընդոտելու քայլ է։ Սա նրա համար է, որպեսզի ես այլևս հրապարակումներ չանեմ, որոնք կապված են քաղաքական իշխանության ապազգային գործունեության հետ։ Եթե ես հայտարարում եմ, որ պատրաստ եմ իմ մոտ եղած փաստերը, այդ թվում և հեռախոսի մեջ եղած, ձեզ տրամադրել, ինչու՞ եք առգրավում հեռախոսը։ Սա հստակ ցուցիչ է, որ ճնշման փորձ է կատարվում»։
Հոխիկյանը չի բացառում, որ վաղն էլ կարող են ինչ-որ բան սարքել իր գլխին և կալանավորել։
«Ես կսպասեմ իրենց քայլերին, ես որևէ սխալ, անթույլատրելի, առավել ևս քրեորեն պատժելի քայլ թույլ չեմ տվել։ Ես հրապարակել եմ իմ ձեռքի տակ եղած ինֆորմացիան։ Չեմ պատրաստվում ենթարկվել, վախենալ հնարավոր ճնշումներից և նահանջել, դա բացառվում է, առավել ևս՝ չհայտնել այն տեղեկությունները, որոնք վերաբերում են պետական անվտանգությանն ու ազգային շահերին»։
Ըստ Հոխիկյանի՝ իշխանություններն ուզում են նա հասկանալ, թե արդյո՞ք ինքը հովանավորվում է քաղաքական որևէ ուժի կողմից։ «Այդ հարցում էլ որևէ փաստ չեն կարող գտնել, որովհետև նման բան ուղղակի չկա։ Փորձում են նաև վարկաբեկել ինձ տեղեկատվական դաշտով, ինչ-որ մարդկանց միջոցով, բայց դա էլ չի ստացվում»։
Եթե ճնշումները շարունակվեն, Նաիրի Հոխիկյանը կդիմի համարժեք քայլերի պաշտպանելու իր մասնագիտական իրավունքները։
Անդրադառնալով հայ-ադրբեջանական սահմանին տիրող իրավիճակին՝ Հոխիկյանն ասաց, որ ոչ ոք իրականում չգիտի, թե ինչ է կատարվում և ինչ են պատրաստվում իրականացնել ՀՀ իշխանությունները։
«Մենք միայն ենթադրություններ կարող ենք անել։ Եթե Հայաստանը հիմա Ադրբեջանի հետ ստորագրի սահմանազատման և սահմանագծման որևէ պայմանագիր, ապա դա հստակ կապիտուլյացիա է, որովհետև դրանով փաստացի Հայաստանը պաշտոնապես հրաժարվում է իր կենսական նշանակության տարածքներից, կոնկրետ այս դեպքում խոսքը Քաշաթաղի և Քարվաճառի մասին է, որոնք միջազգային իրավունքի տեսանկյունից Հայաստանի Հանրապետության մասն են կազմում»։
Ըստ Հոխիկյանի՝ Եթե Հայաստանը ստորագրի մի փաստաթուղթ, որով ճանաչում է Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականությունը, ապա դա անուղղակիորեն կկապվի Կարսի և Մոսկվայի պայմանագրերի հետ, որոնք այս պահին չգործող պայմանագրեր են, միջազգային որևէ ուժ չունեն, բայց Հայաստանն այդ պայմանագրերը կվերակենդանացնի և դրանց իրավական ուժ կտա։
«Թուրքիան ու Ադրբեջանը հենց դրան էլ ձգտում են։ Իսկ դրանով խաչ է քաշվում Հայաստանի ապագայի վրա,-ասում է Հոխիկյանը՝ հավելելով, որ այս իշխանություններին թվում է, թե իրենք Հայաստանի համար անվտանգության, խաղաղության հարց են լուծում, բայց իրականում նրանք փակում են Հայաստանի ապագայի դռները։
