ՀԱՊԿ գագաթնաժողովին Հայաստանի վարչապետի չմասնակցելը, որը տեղի է ունենում նոյեմբերի 23-ից Մինսկում, համապատասխանում է նրա՝ դեպի Արևմուտք աշխարհաքաղաքական շրջադարձի քաղաքականությանը: Այդ մասին aif.ru-ի հետ զրույցում հայտարարեց Պետդումայի ԱՊՀ երկրների գործերի, եվրասիական ինտեգրման և հայրենակիցների հետ կապերի կոմիտեի նախագահի առաջին տեղակալ, ԱՊՀ երկրների ինստիտուտի տնօրեն Կոնստանտին Զատուլինը:
«Այդ ուղին Հայաստանի ղեկավարությունը վաղուց է ընտրել: Եվ առնվազն 2022 թ. աշնանից հետևողականորեն գնում է դրան: Ըստ երևույթին, պատահական չէր, որ հենց այն ժամանակ Փաշինյանը և նրա շրջապատը արգելեցին իմ մուտքը հանրապետություն»,- կարծում է Զատուլինը: Պատգամավորի խոսքով, Հայաստանի վարչապետը ջանում է հրաժարվել Ռուսաստանի հետ բազմադարյա պատմական բարեկամությունից, թեպետ հենց Ռուսաստանն է փրկել հայ ժողովրդի զգալի մասին ոչնչացումից և պահպանել է նրա պետականությունը:
«Բայց պարոն Փաշինյանը ճարպկորեն մանիպուլացնում է այդ ժողովրդի գիտակցությունը՝ Ղարաբաղի պատմությունը ներկայացնելով որպես դավաճանություն Ռուսաստանի կողմից: Թեպետ հենց ինքն էր շահագրգռված, որ Ղարաբաղը կորչի, քանի որ նրա ներքին քաղաքական հակառակորդները ծագումով հենց «ղարաբաղյան կլանից» էին»,- հավելել է խորհրդարանականը:
«Իր հայտարարություններով Փաշինյանը Բաքվին Ղարաբաղում նոր պատերազմ սկսելու պատրվակ տվեց, այնուհետև գործը հասցրեց պարտության այդ պատերազմում,- համոզված է Զատուլինը:- Որովհետև 2020 թվականի պատերազմի ժամանակ առհասարակ Հայաստանում իսկական զորահավաք չի անցկացվել: Բանակն արատավորվեց ղեկավար կադրերի նշանակման խառնաշփոթով: Մերժվեցին Բաքվի և Երևանի միջև փոխզիջման բոլոր հնարավորությունները… Փաստորեն հայերը կորցրին Ղարաբաղը, և այսօր այնտեղ գեթ մի հայ չի մնացել»,- ամփոփել է նա:
Կարո՞ղ է Ռուսաստանը կորցնել իր ռազմաբազան Հայաստանում: Իհարկե, համոզված է Զատուլինը.
«Առհասարակ հենց սկզբից սխալ էր կարծել, որ Ռուսաստանը Հայաստանում «ամեն ինչ տեղն է դրել»: Ես հիշեցնեմ, որ Փաշինյանը պահանջում էր մեր բազայի դուրսբերումը և ՀԱՊԿ-ից հանրապետության դուրս գալը դեռ այն ժամանակ, երբ նույնիսկ դեռ խորհրդարանի պատգամավոր չէր: «Իրողությունները ճանաչել» սկսեց նա՝ վարչապետ դառնալով: Գալիս էր մեզ մոտ, խոնարհվում էր, ժպտում, և մենք կարծում էինք, թե ամեն ինչ կարգին է: Փորձում էինք հարաբերություններ ստեղծել հայտնի հակառակորդի հետ, փոխանակ պաշտպանեինք նրանց, ովքեր ջանում էին դիմակայել նրան երկրի ներսում: Մենք ինքներս մեզ վախեցրինք նրանով, որ Ուկրաինայի ֆոնին կարող ենք ևս մի լարվածություն ստանալ Կովկասում: Արդյունքում ստացանք այն, ինչ ստացանք»:
Ո՞րն է բարեկամներին չկորցնելու ամենաճիշտ միջոցը:
«Պետք է բարեկամություն հաստատել նախ և առաջ ժողովուրդների, ոչ թե էլիտաների հետ: Ժողովուրդները դեռ հիշում են ընդհանուր պայծառ անցյալը: Պետք է ուժեղ լինել, չկաշկանդվել սեփական շահերը պաշտպանելիս: Միջոցներ գտնել աշխատելու բոլոր քաղաքական ուժերի հետ այդ երկրների ներսում: Ժամանակին կանխատեսել վտանգները և հաղթաթղթերը ձեռքումդ պահել: Եվ եթե ինչ-որ տեղ ուղարկում ես քո խաղաղապահներին, ապա թույլ տալ նրանց միջամտելու, եթե իրավիճակը մեզ համար անբարենպաստ է ծավալվում: Չվստահել դավաճաններին, չտրվել զանազան ֆոբիաների: Եվ հարգանքով վերաբերվել այդ երկրներից ներգաղթածներին, որոնք գալիս են աշխատելու մեզ մոտ,- համոզված է Զատուլինը:
Հարցազրույցն ամբողջությամբ տե՛ս այստեղ
