Արդեն ավանդական դարձած մարտի 8-ի գրառումը:
Ես միշտ հավատացել եմ, որ տղամարդ լինելը շատ դժվար է:
Երբ դու տղամարդ ես, բոլորն ակնկալում են, որ դու պատասխանատու կլինես քո ընտանիքի համար, ինքդ քո համար, քո ենթակաների համար (երբեմն քո շեֆերի համար), քո մոտիկ եւ հեռու բարեկամների, քո ընկերների համար:
Բոլորը ակնկալում են, որ դու վաստակես եւ կիսվես այն, ինչ վաստակել ես:
Որ դու փոքրուց աշխատելու ես, ձգտելու ես, հասնես ինչ-որ բանի - ու նորից առաջ գնաս:
Որ դու քո խոսքը կպահես եւ քո օրինակով կառաջնորդես։
Դու լավ կլինես անկողնում, չհոգնող եւ միշտ պատրաստ:
Դու հոգ կտանես տարեց ծնողների մասին - համոզվես, որ հայրդ կարգին մեքենա վարի, իսկ մայրդ լավ առողջարանում հանգստանա:
Որ դու կլինես պարկեշտ մարդ, հաճելի հոտով, ոչ շատ հարբած, ընկերության ոգի, հավատարիմ ընկեր:
Որ դու անիմաստ չես խոսի եւ երբեք չես ամաչի:
Այդ ամենը դու կսովորեցնես ձեր որդիներին։Եվ դու կունենաս նույնպես այդ որդիներին։Ինչպես նաև իհարկե, տունն ու ծառը:
Որ կսիրես Հայրենիքդ ու կպաշտպանես այն - ինչպես ճիշտ ես համարում:
Եվ երբ դու կին ես, ոչ մեկը քեզանից ակնկալիք չունի
Էս ամեն ինչը հանգիստ անում եք, հետո էլ գնում բորշ եփելու։
Շնորհավոր մարտի 8!
