Հարավային Կորեայի Քեյմենի համալսարանի հոգեբանները պարզել են, որ դժբախտ մանկություն ունեցող մարդիկ, պերֆեկցիոնիստները, միայնակները և նրանք, ովքեր հավատում են սև մոգությանը և անձնական կարմային, վախենում են երջանկությունից։ Հետազոտությունը հրապարակվել է Motivation and Emotion ամսագրում: Գրում է Gazeta.ru-ն։
Ոմանք կարծում են, որ երջանիկ հույզեր ապրելը կարող է հանգեցնել վատ հետևանքների, ինչի պատճառով նրանք վախենում են երջանկությունից և չեն փորձում հասնել դրան:
Գիտնականները որոշել են պարզել, թե որ մարդիկ են առավել հակված երջանկության այս ընկալմանը։
Հետազոտությանը մասնակցել է 871 մարդ տարբեր երկրներից։ Նրանք բոլորը լրացրել են առցանց հարցաշար, որը ներառում էր հարցեր հարցվողների սովորությունների և երջանկության նկատմամբ վերաբերմունքի մասին: «Երջանկության վախն ավելի ուժեղ էր երիտասարդների, ամուրիների և պերֆեկցիոնիստների մոտ։ Այն նաև ավելի տարածված էր այն մարդկանց մոտ, ովքեր հավատում էին կոլեկտիվ երջանկությանը, սև մոգությանը կամ կարմայի, ինչպես նաև նրանց, ովքեր դժբախտ մանկություն են ապրել»,- նշել են գիտնականները։
Հոգեբանների կարծիքով՝ կարմայի և սև մոգության հանդեպ հավատը հուշում է, որ որոշ մարդիկ երջանկության բացասական հետևանքների համար պատասխանատու են համարում գերբնական ուժերը:
Պերֆեկցիոնիստ մարդիկ կարող են չափազանց կենտրոնանալ ձախողումից խուսափելու վրա, ինչը ստիպում է նրանց ճնշել իրենց դրական զգացմունքները և նույնիսկ երջանկությունը դիտել որպես խոչընդոտ իրենց նպատակներին հասնելու համար: Երջանկության կոլեկտիվ հայեցակարգին հավատալը (օրինակ՝ այն գաղափարը, որ մարդը չի կարող երջանիկ լինել, եթե նրա ընտանիքը կամ ընկերները երջանիկ չեն) կարող է մարդկանց ստիպել նսեմացնել իրենց երջանկությունը՝ հօգուտ ուրիշների:
