Հարգելի ընթերցող, 2020 թ.-ի պարտությունից հետո յուրաքանչյուրս պարտավոր է վերլուծել իրավիճակը, պարզել պարտության պատճառները: Դրանք իհարկե շատ են, բերեմ դրանցից մեկը:

1988 թ.-ին Հայաստանը հզոր էր և անպարտելի, ուներ հզոր արդյունաբերություն՝ մոտ 1000 արդյունաբերական ձեռնարկություն, որոնցից 17-ը համամիութենական (փաստորեն համաշխարհային մակարդակի):

Սկսած 1990 թ.-ից ոչ բարեկամ ուժերի կողմից սկսվեց արդյունաբերության քայքայումը, 2000 թ.-ներին արդյունաբերությունը համարյա ամբողջությամբ վերացած էր: Հարգելի ընթերցող, ես Պոլիտեխնիկ ինստիտուտի 1967 թ.-ի շրջանավարտ եմ, հավաստում եմ, որ մեր արդյունաբերության հիմքում նստած էին Պոլիտեխնիկի կադրերը, և այն ուժերը, որոնք քայքայեցին արդյունաբերությունը, բնական է սկսեցին քայքայել Պոլիտեխնիկը: 
Անցյալ տարվա մամուլի էջերում հայտնվեց մի հոդված (հեղինակը Պոլիտեխնիկի առաջատար դասախոսներից մեկն էր), նրա վերնագիրն էր՝ «Ուս. խորհուրդները ԲՈՒՀ-երի տակ դրված դանդաղ գործունեության ականներ են»:

Հոդվածի հիմնական դրույթներն էին՝
    1. Ուս. խորհուրդները չեն ներկայացնում ուսանողական լայն զանգվածներին, նրանք վեր են ածվել ինքնակոչ օրգանների:
    2. Ուս. խորհուրդները չեն ներկայացնում ուսանողական սովորող էլիտային:
    3. Ուս. խորհուրդների առկայությունը հակասում է ԲՈՒՀ-երի ինքնավարության սկզբունքներին:
    4. Ուս. խորհուրդները չեն կատարում իրենց հիմնական գործառույթները:
    5. Ուս. խորհուրդների ձևավորման կանոնները և գործառույթները պետք է սահմանվեն ԲՈՒՀ-ի կանոնադրությամբ:
    6. Ուս. խորհուրդները խոչընդոտում են ԲՈՒՀ-ի մասնագիտական որակի բարձրացմանը:
    7. Ուս. խորհուրդները խոչընդոտում են ուսանողական քննությունների օբյեկտիվությանը: 
    8. Ուս. խորհուրդները դառնում են ԲՈՒՀ-ի վարչական-բյուրոկրատական ապարատի ոչ լեգիտիմ բաղադրիչ և ԲՈՒՀ-ն ավարտելուց հետո նրանք գրավում են կարևոր պաշտոններ, իրենց գործունեության վնասակար ավանդույթները դարձնում են շարունակական տվյալ ԲՈՒՀ-ի կյանքում:

Լրիվ համաձայն եմ հեղինակի բերված դրույթներին, հոդվածի վերնագրում բերված փոխաբերական իմաստով ականը իրոք որ պայթեց Պոլիտեխնիկի գլխին, իսկ կատարվեց հետևյալը: 2015 թ-ին ուս. խորհուրդը, օգտվելով իր ձայնի որոշիչ դեր ունենալուց, Պոլիտեխնիկի ռեկտոր ընտրեց իր ամբողջ կյանքը վարչական կաբինետներում անցկացրած և ինժեներական նախագծերում փորձ չունեցող Ո. Մարուխյանին: Սա էլ իր պաշտոնավարության ավարտից հետո հազար ու մի խախտումներով ռեկտոր անցկացրեց ուս. խորհրդի նախկին նախագահ Գոռ Վարդանյանին: Պետք է նշել, որ ուս. խորհրդի անդամները, փաստորեն, չեն մասնակցել ԲՈՒՀ-ի ուսումնական գործընթացին, նրանց գիտելիքները մնացել են դպրոցական մակարդակի վրա, և ԲՈՒՀ-ն «ավարտելուց» հետո մենք ունեցանք դիպլոմավորված դպրոցականներ, իսկ նրանցից ձեռներեցները նույնիսկ ձեռք բերեցին գիտությունների թեկնածուի կոչումներ: Նրանցից մեկն էլ հենց վերը նշված Վարդանյան Գոռն է, ով իրեն հովանավորող նախկին ռեկտոր Ո. Մարուխյանի ղեկավարած գիտական աստիճաններ շնորհող խորհրդում իբր թե պաշտպանեց թեկնածուական թեզ: Այնպես որ մենք այժմ ունենք ոչ միայն դիպլոմավորված դպրոցական, այլև գիտությունների թեկնածու դպրոցական (նկատի ունենք գիտելիքների մակարդակը): Հենց այս գիտական աստիճանն էլ թույլ տվեց Ո. Մարուխյանին անցկացնել իր հովանավորյալ ուս. խորհրդի նախագահին և նրան տեղավորել ռեկտորի աթոռին:
Իհարկե ԲՈՒՀ-ի առաջատար մասնագետները ընդդիմացան նման ռեկտորի այսպես կոչված ընտրություններին՝ այդ պրոցեսը անվանելով խուլիգանություն և ներկայումս Երևանի դատարաններում քննարկվում են գործեր,  որտեղ ամբողջովին կասկածի է ենթարկվում այդ այսպես կոչված ռեկտորի այսպես կոչված ընտրությունները: Այդ դատական գործերը սկսվել են սրանից շուրջ մեկ տարի առաջ և մինչ այժմ ձգձգվում են:

Պետք է ասել, որ անգործ չի մնացել նաև Պոլիտեխնիկի նոր ուս. խորհրդական ղեկավարությունը: Պոլիտեխնիկից հեռացվում են նրա առաջատար դասախոսները, անգրագետները ազատվում են գրագետներից։ Վերջերս ռեկտոր Գ․Վարդանյանի հրամանով աշխատանքից ազատվեց գիտության և Պոլիտեխնիկի նվիրյալ Արամ Միքաելյանը, նրա ղեկավարած «Գյուղատնտեսական թունաքիմիկատների ստացում և որակի վերահսկում» բազային գիտահետազոտական լաբորատորիան մատնվեց անգործության, իսկ ֆինանսավորման բյուջեյին միջոցները՝ փոշիացման։ 

Այս հոդվածով ես դիմում եմ երկրի և ԿԳՄՍՆ-ի ղեկավարությանը: Առաջարկում եմ վերականգնել երկրի միակ տեխնոլոգիական ԲՈՒՀ-ի՝ Պոլիտեխնիկի պետական կառավարումը, սահմանափակել ուս. խորհուրդների գործառույթները (նրանք պետք է զբաղվեն ուսումով և ոչ թե ԲՈՒՀ-ի կառավարումով), թարմացնել դասախոսական կազմը մասնագետներով (և ոչ թե թղթով գիտնականներով), Պոլիտեխնիկին բեռնել ռազմական-տեխնիկական պատվերներով, որոնք կստեղծեն առողջ մասնագիտական մրցակցություն Պոլիտեխնիկի ղեկավար կազմում: 
Հիշեք, չլինի Պոլիտեխնիկը, չեն լինի ինժեներական կադրեր, չի լինի ռազմաարդյունաբերություն, չի լինի Հայաստան:

Հեղինակ՝ Պոլիտեխնիկի 1967 թ.-ի շրջանավարտ, տեխնիկական 
գիտությունների դոկտոր, ինժեներ՝ Վահան Համազասպյան