«Պլատոնն իմ ընկերն է, սակայն ճշմարտությունն ավելի թանկ է» - Արիստոտելին վերագրվող այս «թևավոր խոսքը» մի փոքր այլ տեսք ունի բնօրինակում՝ Արիստոտելի «Էթիկայում». «Ինձ համար հավասարապես թանկ են Պլատոնն էլ, ճշմարտությունն էլ, սակայն պարտքի զգացումը թելադրում է նախապատվությունը տալ ճշմարտությանը»։
Դժվար է ընտրել ճշմարտությունը, եթե մյուս նժարին ընկերությունն է։ Սակայն եթե ընտրում ես «Պլատոնին», ապա այլևս զրկվում ես ճշմարտությանը ապավինելու իրավունքից։ Այլևս չես կարող մեղադրել որևէ մեկին, որը ճշմարտության փոխարեն՝ ընտրել է ի՛ր «Պլատոնին»։
Բնօրինակում մի շատ կարևոր գաղափար կա, որը բացակայում է տարածված թևավոր խոսքում։ Դա ՊԱՐՏՔԻ զգացումն է։
Հենց ՊԱՐՏՔԻ զգացումն է, որ մղում է անշահախնդիր պայքարել չարիքի դեմ։ Իսկ եթե չարիքի դեմ պայքարում ես՝ ոչ թե պարտքի զգացումից դրդված, այլ ուրիշ շարժառիթներով, ապա վաղ թե ուշ ինքդ ես վերածվելու չարիքի՝ մեծ կամ փոքր։
Առայժմ այսքանը։
