Խաղաղությունը ուժեղ բանակով ու հզոր պետությամբ է պայմանավորված,պատերազմ չէր լինում,քանի որ ալիևը վախենում էր հայոց բանակից։ Հենց նիկոլը սկսեց քանդել բանակը,որ իրեն ենթարկացնի, ադրբեջանը ուրախացավ ու հարմար պահը ընտրեց։ Ողորմելի թուրքի ստրուկների իշխանությունը խաղաղություն ասելով պատերազմ ու արհավիրք բերեցին Հայաստանի գլխին։ Բանակը ուժեղացնելու փոխարեն խաղաղություն երգելով նոր պատերազմներ ու պարտություններ կստանանք։Հանրահայտ խոսքեր են,բայց իմաստուն․՛՛Խաղաղություն ես ուզում,պատրաստվիր պատերազմի՛՛։ Բայց թուրքի ստրուկին ոչ թե պիտի բացատրես,այլ՝ քշես ու պատժես,որ խաղաղություն գա․․