Ցեղասպանության հետազոտողների միջազգային ասոցիացիայի համահիմնադիր Իսրայել Չարնին իր նոր գրքում փորձել է պատասխանել այն հարցին, թե ինչու Իսրայելը չճանաչեց Հայոց ցեղասպանությունը։ Չարնին պատմում է, թե ինչպես է Թուրքիան ճնշում գործադրել Հոլոքոստի և ցեղասպանության վերաբերյալ Առաջին միջազգային կոնֆերանսի վրա, որպեսզի չխոսվի Հայոց ցեղասպանության մասին: Այս մասին գրում է Գլեն Արտշուլլերը գրքի գրախոսականում, որը հրատարակել է Jerusalem Post-ը։
1982 թվականի գարնանը՝ Երուսաղեմում և Թել Ավիվում Հոլոքոստի և ցեղասպանության վերաբերյալ առաջին միջազգային համաժողովի մեկնարկից քիչ առաջ, թուրքական կառավարությունը պահանջեց չեղյալ համարել Հայոց ցեղասպանության վերաբերյալ վեց նիստերը (ընդհանուր 150-ից) և արգելել բանախոսների մասնակցությունը: Պահանջը չկատարելու դեպքում թուրքական իշխանությունները սպառնում էին դադարեցնել Իրանից և Սիրիայից իրենց երկրի տարածքով փախած հրեաների պաշտպանությունը:
Իսրայելի պաշտոնյաների ճնշման ներքո Էլի Վիզելը հրաժարական է տվել համաժողովի նախագահի պաշտոնից։ Յադ Վաշեմը հետ է կանչել բացման արարողությունը վարելու իր առաջարկը։ Թել Ավիվի համալսարանը հրաժարվել է հանդես գալ որպես համահիմնադիր:
Սակայն համաժողովի նախաձեռնող և տնօրեն Իսրայել Չարնին որոշել է շարունակել։ Այս լսումները այժմ դիտվում են որպես ցեղասպանագիտության ոլորտի զարգացման կարևոր իրադարձություն՝ նշանավորելով միջազգային հանրության կողմից Հայոց ցեղասպանության առաջին ճանաչումը:
Ամերիկաբնակ իսրայելցի հոգեբան, Ցեղասպանագետների միջազգային ասոցիացիայի համահիմնադիր Չարնին «Իսրայելի անհաջող պատասխանը Հայոց ցեղասպանությանը» գրքում վերանայում է համաժողովը, ԱԳՆ-ի կողմից այն ձախողելու փորձերը և խիստ մեղադրանք է ներկայացնում այն ժամանակվա և այսօրվա Իսրայելին։
Նույնիսկ 40 տարի անց Չարնին հպարտության ու ցավի խառը զգացումով է դիպչում այդ թեմային։
Չարնին պնդում է, որ իսրայելցի առաջնորդների համաժողովին դեմ արտահայտվելու հիմնական պատճառը Հոլոքոստը, հրեա ժողովրդի անտանելի աղետալի ողբերգությունը ցեղասպանական տառապանքի հիերարխիայի ամենաբարձր անձեռնմխելի գագաթին պահելու վճռականությունն է:
Չարնին շեշտում է, որ ինքը սիոնիստ է, հպարտանում է Իսրայելի գոյատևմամբ հրեական պետությունը ոչնչացնելու անողոք թշնամիների առջև և անվտանգ երկիր ստեղծելու իր ջանքերով: Բայց նաև դատապարտում է Իսրայելի բացառիկության և գերազանցության ձգտումը։
91-ամյա Չարնին ձեռնոց է նետում։ Նրա խոսքով՝ անհարկի, անարդյունավետ և անարդար է շարունակել հերքել պատմական անհերքելի փաստերը։
