Առաջին անգամ, որ ասեցին Աղավնոյից պիտի դուրս գանք, արդեն հանդիպումներ էին եղել նույնիսկ Արայիկ Հարությունյանի հետ, արդեն հասկացել ենք, որ չենք կարող ոչինչ անել, մեր ձեռքը ոչինչ չկա։ Այս մասին Ankakh.com-ի հետ զրույցում ասաց Արցախի Աղավնոյի դպրոցի տնօրեն Պողոս Աղաբեկյանը։
«Այս պահին Ստեփանակերտում եմ բնակվում, մինչև դեկտեմբերի վերջ մենք համարվում ենք աշխատանքի մեջ, աշխատավարձերը նույն ձև ստանալու ենք, իսկ դեկտեմբերից հետո պիտի լուծարվեն դրանք» ,-ասաց Աղավնոյի դպրոցի տնօրենը։
Նա նշեց, որ ինքը արմատներով Գորիսից է, այնտեղ տուն ունի, սակայն որոշում է կայացրել Արցախում մնալ․«Եթե Աղավնոն չկա, մենք գոնե պետք է Արցախի կողքին լինենք, Արցախին օգնենք, Արցախում ապրելով, եթե կարող ենք ինչ-որ բան փոխել՝ մնում ենք։ Բայց շարունակությունները արդեն որ տեսնում ենք, որ նորից նույն ձև Աղավնոյից վերջացրեցին հիմա էլ ուրիշ տեղում են նույնը անում ՝ արդեն հիասթափվում ես էլի»։
Աղաբեկյանը նշում է, որ Ստեփանակերտում հաստատված Աղավնոյի բնակիչների հետ կապը պահում են, փորձում եմ միմյանց օգտակար լինեն։
Ինչ վերաբերում է սերտիֆիկատներին, որոնք պետք է տրվեին Բերձոր շրջանի տեղահանված բնակիչներին ու որոնց միջոցով մարդիկ պետք է իրենց բնակարաններ գնեին, Պողոս Աղաբեկյանն ասաց, որ իր լսած արձագանքների համաձայն շատերը խնդիրներ են ունենում սերտիֆիկատներն իրացնելու հարցում, որ գումարը չի նստել սերտիֆիկատի վրա ու նման այլ բաներ։
«Դա ինչ-որ նոր խաբեբայական բան է, էլի։ Ես կարծում եմ, որ եթե տվյալ մարդը աշխատանքի մեջ կամ այլ տեղ սուտ է խոսում, չի կարողանում հարցին լուծում տալ, մնացած բոլոր հարցերում կարծում եմ խաբելը կամ ստելը սովորական երևույթ կարող է լինել։ Այս մարդիկ ո՞ւմ վրա հույս դնեն, հույսը դրել էին, որ Աղավնոն պիտի պահեն, այդքան ներդրումներ, այդքան չարչարանք, բոլորի հետ, Անդրանիկի հետ ամեն ինչ արեցինք, բայց իրականում եկան ասեցին ինչ՝ Աղավնոն տված է։
Հիմա Աղավնոյի բնակիչը կհավատա՞, որ այդ սերտիֆիկատը դեր կխաղա կամ իրեն տուն կտան։ Նամանավանդ, որ կան մարդիկ, ովքեր չեն կարող վարձ տալ, ովքեր չեն կարող Երևանում ապրեն, ես անձամբ բոլորին հատ-հատ ճանաչում եմ։ Մի տոկոս կա, որ կարող են իրենց տուն առնել որևէ տեղ կամ վարձով ապրել, իսկ մյուսները, որ դրա հնարավորությունը չունեն՝ ի՞նչ անեն»,-ասաց Աղավնոյի դպրոցի տնօրենը։
Վերջինս շեշտում է, որ անձամբ Հայկ Խանումյանն է Աղավնոյի բնակիչներին խոստացել մինչև Աղավնոյից տեղահանվելը՝ օգոստոսի 25-ը սերտիֆիկատ են տալու, քանի միլիոն են տալու՝ տներ գնելու համար, բայց ոչ մի արդյունք չկա։
«Խանումյան Հայկը ինքն է անձամբ ասել, ես ժողովին ներկա եմ եղել, ասեց, մինչև ամսի 25-ը բոլորի սերտիֆկատները բաժանված է՝ լինելու, բայց ուր է հիմա սերտիֆիկատը, հիմա այդ նույն կառավարության կամ այդ նույն օղակին, այդ նույն մարդկանց ասածին հավատալ կամ նրանց ասածը լուրջ ընդունել, անիմաստ է, նույնն էլ այդ սերտիֆիկատն է՝ մարդկանց տվել են, բայց մարդիկ դրա հետ ոչինչ չեն կարող անել» ,-հավելեց վերջինս։
Նա նշեց, որ իշխանությունները նման են ընտանիքի հորը, երբ ընտանիքի հայրը չկա, մարդիկ հասկանում են, որ ոչ ոքի վրա հույս դնել չեն կարող։ Վերջինս շեշտում է, որ Աղավնոյի համար պայքարած մարդիկ հայտնվել են ներկայիս ահավոր վիճակում են եղել։
«մարդիկ կային, որ կարող էին թողնել ու գնալ, բայց ոչ ոք էլ չգնաց։ Ես Մոսկվա, Իսպանիա գնալու հնարավորություն ունեմ ամեն րոպե, կարող եմ հիմա էլ թողնել ու գնալ, ինձ համար ապրել ու ավելի լավ, բայց դե մնացել ենք, որ գոնե էս մի կտորը, Աղավնոն պահենք, հիմա ուզում ենք Ստեփանակերտը պահել, բայց դե տեսնում ենք, որ հերթով մյուս կտորների հերթն է գալիս։
Ու ամեն օր լսում ես, որ Արցախը իմն է, Ստեփանակերտը իմն է, իսկ մեր կողմից ոչ մի բան չկա, ոչինչ չեն խոսում։ Նույնիսկ Յություբը միացնելուց ադրբեջանական գովազդ է գնում։ Կարծես փորձում են մարդկանց կոտրել։ Ցանկացած հայ տղամարդ պետք է կարողանա իր մոր, իր կոնջ, իր քրոջ աչքերին նայի ու իրեն էլ նայեն որպես տղամարդ։ Ամենավատ բանը գիտեք որը կլինի, որ նայես քրոջդ աչքերի մեջ ու իմանաս, որ ինքը քեզ դավաճան է համարում։
Բայց դե կան մարդիկ, ում համար դա սովորական երևույթ է։ Նույնիսկ, եթե մայրը չարտահայտվի, մեկ է նայելու է որդու աչքերի մեջ որպես դավաճանի ու ափսոսա, որ ունեցել է այդ որդուն։ Բայց դե մարդիկ այդպես ապրում են, ինչ կարողանում են, անում են, ու նայում են իրենց մոր աչքերի մեջ հպարտությամբ։ Բայց, ամեն դեպքում կարծում եմ լավ է լինելու։ Չի կարող հայը այս վիճակում, այս տեսակով այսպես ապրի։ Լավ է լինելու»,- եզրափակեց Պողոս Աղաբեկյանը։
Հայկա Ալոյան
