Սյունիքի մարզի Տեղ համայնքի Խոզնավար վարչական շրջանում ձմռանը դժվար է լինելու, միայն մի քանի տներում է գազ քաշված:
«Մարդիկ ստիպված են լինելու վառելափայտ գնել, սակայն դա լուրջ խնդիր է դարձել պատերազմից հետո: Գնում էինք էժան գներով առնում բերում էինք, hիմա շատ դժվար է հարցը դարձել»,- Ankakh.com-ի հետ զրույցում ասաց Խոզնավարի նախկին գյուղապետ Վարո Գրիգորյանը:
Նա պատմեց, որ մարդիկ հիմնականում մի քանի ընտանի կենդանիների միջոցով հոգալ իրենց ապրուստը, կարտոֆիլ են ցանել, սակայն մինչ պատրեազմը գյուղւոմ հազարից ավել խոշոր եղջերավոր է եղել: Սև լիճ թշնամու մուտքից հետո Խոզնավարի բնակիչները զրկվել են իրենց արոտավայրերից ու ստիպված վաճառել են անասունները, հիմա գյուղում հազիվ երեք հարյուրի չափ խոշոր եղջերավոր կա:
«Գյուղը նեղ ձորակի մեջ է գյուղը, թշնամին երեք կողմից մոտ է գյուղին, միակ ճանապարհն էլ ճիշտ է մեր վերահսկողության տակ է, բայց թշնամին մեկ է դիտարկում է ճանապարհը, մարդիկ կան, որ հեռանում են: Քնում-հելնում ենք, ասում են փառք Աստծո, առանց փորձանք անցավ այս օրը, զգուշավոր են մարդիկ,բայց դեռ չեն մտել»,-ասաց Գրիգորյանը:
Գեղարքունիքի մարզի Նորաբակ վարչական շրջանի ղեկավար Վազգեն Ասատրյանը Ankakh.com -ի հետ զրույցում ասաց, որ խոշոր անասունները մինչև պատերազմը գյուղում 1500-ն են եղել, բայց պատերազմից հետո գյուղացիները ստիպված են եղել շատ էժան գներով վաճառել իրենց անասունները, քանի որ թշնամու վերահսկողության տակ են անցել գյուղի բոլոր արոտավայրերը` հիմա գյուղում հազիվ վեց-յոթ հարյուր գլուխ հազիվ լինի: Ընդ որում, հատկանշանական է, որ գյուղացիների հիմնական ապրուստի միջոցը հենց անասնապահությունն է եղել:
Պատերազմից հետո գյուղը մեկ այլ խնդրի առաջ է կանգնել՝ խմելու ջրի խնդիր կա: Մինչ պատերազմը գյուղում նոր խմելու ջրի գծեր էին կառուցել, որոնք հիմա գտնվում են թշնամու վերահսկողության ներքո, ստիպված են հին ջրագծերից օգտվել, որի ջրի մաքրությունը կասկածելի է՝ նշում է Ասատրյանը:
«Մարդկանց վիճակը շատ ծանր է, այստեղ միակ զբաղմունքն անասնապահությունն էր, եթե դա էլ չկա, մարդկանց վիճակը շատ է բարդանում: Եթե այսպես շարունակվի, ապա մինչև գարուն Նորաբակում շատ քիչ մարդ կմնա»,-ասում է բնակավայրի վարչական ղեկավարը:
Ձմեռը բավականին բարդ է լինելու նորաբակցիների համար, քանի որ գյուղը գազաֆիկացված չէ, իսկ նախկինի նման հարմար գներով վառելափայտ չեն կարող ձեռք բերել, աթար վառելն էլ է խնդիր դարձել՝ անասունների քանակի խիստ կրճատման պատճառով:
Նորաբակի ղեկավար Վազգեն Ասատրյանը մեզ հետ զրույցում նշում է, որ ամեն մեկը մի ճար կփորձի տեսնել, սակայն իրավիճակը շատ ծանր է իր խնդիրների հետ միայնակ մնացած գյուղացու համար:
