Ղրղզստանի մայրաքաղաք Բիշքեկում կայացած սամբոյի աշխարհի 2022 թվականի առաջնությունում հայ մարզիկները 1 արծաթե և 1 բրոնզե մեդալ նվաճեցին:
64 կգ քաշային կարգում Մաքսիմ Մանուկյանը, տպավորիչ մենամարտեր անցկացնելով, դարձավ բրոնզե մեդալակիր։
Անկախի հետ զրույցում Մաքսիմը կիսվում է տպավորություններով, խոսում նախապատրաստական ընթացքի և մեդալը արցախյան պատերազմում հերոսաբար զոհված Էդվարդ Մարանջյանի վառ հիշատակին նվիրելու մասին։
-Շնորհավորում ենք աշխարհի առաջնությունում մեդալակիր դառնալու կապակցությամբ։ Ինչպե՞ս էիք նախապատրաստվել։
-Շնորհակալ եմ։ Հրաշալի նախապատրաստական շրջան ենք անցել՝ ինտենսիվ մարզումներով ու նպատակային պարապմունքներով։ Հայկ Ավետիսյանի գլխավորությամբ՝ թիմով պատրաստվեցինք՝ բազմաբնույթ մարզումներ անցկացնելով՝ շեշտը դնելով արագության, տեխնիկատակտիկական հնարքների կատարելագործման վրա։ Հատկապես վերջում շատ էինք աշխատում գորգում՝ պայքարի ոգին զգալու ու ճիշտ գործելու համար։
-Մրցաշարի ընթացքի, Ձեր ելույթներ մասին ի՞նչ կասեք։
-Ինչպես բոլոր մրցումներին, այս անգամ էլ մարտական տրամադրված մեկնեցի մրցավայր։
Նշեմ սակայն, որ մրցավարական կողմնապահության հանդիպեցի։ Թուրքմեն մարզիկի՝ Մուհամետ Կոսսեկովի դեմ պայքարում կար ակնհայտ կողմնակալ վերաբերմունք, ինչը խանգարեց հաղթանակին։Ցավոք, սա սպորտ է, հնարավոր չէ նման իրավիճակներից խուսափել, պետք է ձգտել անել ամեն ինչ և շանս չտալով՝ հաղթել մրցակցին։ Ես շարունակեցի պայքարը՝ հաղթելով բուլղարացի և ղազախ մարզիկներին։ Բորնզե մեդալի համար պայքարում էլ հանդիպեցի կողմնապահության, սակայն կարողացա հաղթել ղազախ Իմախանովին։
-Ի՞նչ անել նման իրավիճակներից խուսափելու համար։
-Մարզիկը չպետք է ընկճվի, հարկավոր է շատ պարապել, միշտ ավելացնել հնարավորությունները, հաղթանակը պահելն է դժվար։ Յուրաքանչյուր մրցում՝ լինի միջազգային մրցաշար, Եվրոպայի թե աշխարհի առաջնություն, իր առավելությունն ունի, տալիս է մեզ մեծ փորձ։
-Ի՞նչ եք զգում, երբ այս ծանր ժամանակահատվածում միջազգային հարթակում ներկայացնում եք Հայաստանն ու հայոց եռագույնը, կա՞ պատասխանատվություն։
-Պատասխանատվությունն էլ ավելի է մեծացել։ Հպարտ եմ որ հայ եմ, ու որ կարող եմ իմ երկիրը ներկայացնել միջազգային հարթակում։ Մենք՝ մարզիկներս, ամեն բան անում ենք՝ միշտ հաղթելու, մեդալ նվաճելու, եռագույնը ծածանելու համար։ Անասելի է մեր ուխաությունը, երբ կարողանում ենք պատվով կատարել մեր գործը։ Ձեռքբերումներս, նվաճումներս մեր հերոս տղաներինն են՝ հավերժ փառք ու պատիվ նրանց։ Այս նվաճումս նվիրում եմ գյումրեցի Էդվարդ Մարանջյանին, որը քաջաբար զոհվեց Ջրականի համար մղվող մարտերում։ Էդվարդն էլ մարզիկ էր, ծանրորդ, Հայաստանի առաջնության մրցանակակիր․․․ հավերժ փառք։
-Առաջիկա ծրագրերից կխոսե՞ք։
-Վերսկսել եմ մարզումներս, տարեսկզբին կմասնակցեմ աշխարհի գավաթի խաղարկությանը, այնուհետև հաջորդաբար կլինեն Հայասատնի, Եվրոպայի և աշխարհի առաջնությունները։ Անելու եմ ամեն ինչ նոր հաղթանակներ կերտելու ու երկրիս պատիվը բարձր պահելու համար։
