Պատվաբեր «քասթինգ»...
Նկատեցի, որ մի քանի երիտասարդ գործընկեր, չգիտեմ՝ սրտնեղա՞ծ, թե՞ թեթևակի լոպազանալով (ինչը նորմալ է, թերևս), նշել էին, որ իրենց ներկայացրած լրատվամիջոցը չի հրավիրվել գլխակեր-երկրաքանդի «ասուլիսին»: Ուզում եմ հուսալ, որ, այնուամենայնիվ՝ թեթևեկի լոպազությամբ, որովհետև, ինքս, օրինակ, խիստ կվիրավորվեի, եթե
մերժելի ու ատելի ռեժիմի պարագլխի համար ընդունելի լրատվամիջոցի թղթակից համարվեի:
Գիտեք, հարգելիներս, իսկապես պատվաբեր է, եթե ձեր ու ձեր ներկայացրած լրատվամիջոցի ներկայությունը կիկոլին տհաճ է կամ անցանկալի: Դա նաև յուրօրինակ լյուստրացիա է: Այն իմաստով, որ եթե այս կամ այն լրատվասիջոցը կամ թղթակիցը ներկա է այս անիծվածքի ասուլիսին, ուրեմն՝ ծառայություններ է մատուցում դրան:
Իսկ եթե ձեզ մերժել են կամ ընդհանրապես չեն հիշատակել, ապա դուք հիմնականում մնացել եք անդավաճան գծի վրա: Խորապես թքա՛ծ ունեցեք կիկոլի ու կիկոլականների և նրանց հայտարարությունների վրա: Այդ հայտարարությունները թողեք յախք-1-ին, «ազադլիգին», զանազան ֆակտոր-մակտորների...
Կենտրոնացեք հայրենակիցներին պայքարի տրամադրելու վրա:
Թե չէ՝ ասուլիս-մասուլի՜ս... Հաչալու է, էլի, շնաբարո դուրսպրծուկը:
