Ֆրանսիայի ԱԺ նախագահ Յաել Բրաուն-Պիվենի հարցերի պաշտոնական և իրական պատասխաններն՝ առանց փակագծերի․

1․Հարց․ -Արդյոք տեսնո՞ւմ է Ադրբեջանի կողմից երկխոսելու պատրաստակամություն։

Պատասխան․

-Եթե մենք համարեինք, որ այս ճանապարհը սին ու անարդյունք է, այս ճանապարհով չէինք գնա: Մենք շարունակում ենք հավատալ, որ կարող ենք որոշակի խաղաղ լուծում գտնել բոլորս միասին, կառուցել լուծում բոլորս միասին: Ֆրանսիան շարունակում է այդ դերն ունենալ, որովհետեւ մենք Հայաստանի կողքին ենք:

Իրականում․

-Մենք գիտենք, որ այս ճանապարհը սին և անարդյունք է, բայց մենք այլ ճանապարհ չունենք։Մենք չենք հավատում, որ կարող ենք որոշակի խաղաղ լուծում գտնել բոլորս միասին։ Ֆրանսիան շարունակում է ձևեր թափել, իբր մենք Հայաստանի կողքին ենք։

2․Հարց․

-Էլ ինչ պետք է անի Ալիեւը, որպեսզի Արեւմուտքը, Ֆրանսիան հստակ գործողությունների դիմեն, մասնավորապես, պատժամիջոցների։

Պատասխան․

-Ֆրանսիան ակտիվ է, չի սահմանափակվում միայն հայտարարություններով: Կարծում եմ՝ սա ճիշտ ճանապարհ է: Ակտիվ միջնորդության եւ աներկբա աջակցության ճանապարհը, որն արտահայտվում է նաեւ այսօր իմ ներկայությամբ Հայաստանում։

Իրականում․

-Ֆրանսիան ձևեր է թափում, իբր ակտիվ աջակցում է Հայաստանին։ Մենք այլ ճանապարհ չունենք։ Հասկացե՛ք վերջապես, Ադրբեջանը Արևմուտքի և Ֆրանսիայի համար կարևոր գործընկեր է, հատկապես էներգառեսուրսների մատակարարման առումով և մենք երբևէ պատժամիջոցներ չենք կիրառի Ադրբեջանի և Ալիևի նկատմամբ։Ինչ վերաբերում է իմ Հայաստան այցին, ապա այն ընդամենը ցուցադրական բնույթ է կրում, ֆրանսահայ համայնքին բավարարելու համար։

3․Հարց․

-Եթե այնուամենայնիվ, Ալիեւը գնա ռազմական գործողությունների, արդյոք Ֆրանսիան միջնորդից կվերածվի Հայաստանին աջակցող կողմի։

Պատասխան․

-Ես չեմ պատասխանում հարցերի, որոնք ենթադրական են: Այսօր առկա փաստերի հետ կապված բավական բան կա անելու, անիմաստ է հիպոթետիկ իրավիճակներ պատկերացնել։ Իրականում․

-Միթե՞ դուք այդքան միամիտ ու պարզունակ ժողովուրդ եք։ Այդպես էլ չհասկացաք, որ ձեր երկիրը, սահմանները դուք պետք է պաշտպանեք։ Ինչո՞ւ պետք է ֆրանսիացի զինվորականը զոհվի հանուն այլ երկրի։ Վերջապես, հիշեք 1921թ․ Կիլիկիայում ինչպես Ֆրանսիան լքեց հայ ժողովրդին։ Դուք պատմությունից դասեր չեք քաղում։

4․Հարց․

-Հաշվի առնելով, որ Ֆրանսիայի Սենատը Հայաստանին աջակցող բանաձև է ընդունել, որում նաև կոչ է արել ճանաչել Արցախի անկախությունը, չի պատրաստվում արդյոք Ֆրանսիան անել առաջին քայլը և ճանաչել Արցախի անկախությունը։

Պատասխան․

-Ինչ վերաբերում է ԼՂ անկախության ճանաչմանը, դուք ճանաչում եք Ֆրանսիայի դիրքորոշումը և այսօր Ֆրանսիան չի ճանաչում այդ անկախությունը, սա համապատասխան է միջազգային իրավունքին, որին ենթարկվում ենք։

Իրականում․

-Ինչ վերաբերում է ԼՂ անկախության ճանաչմանը, ապա այդ հարցն առաջինը ինքներդ ձեզ տվեք։ Որպեսզի որևէ երկիր ճանաչի ԼՂ անկախությունը, առաջինը այն պետք է անի Հայաստանը։Իսկ ձեր իշխանությունը ոչ միայն այն չի ճանաչում, այլև հրաժարվել է ԼՂ-ից, այն համարելով Ադրբեջանի մաս։Իհարկե, ինքնորոշման իրավունքը միջազգային իրավունքի անքակտելի մաս է համարվում, բայց հասկացե՛ք վերջապես, կան պետական, ազգային շահեր։ Ֆրանսիան և Արևմուտքը իրենց շահերից ելնելով ճանաչել են Կոսովոյի անկախությունը, իսկ ԼՂ-ի հարցը չի տեղավորվում մեր շահերի մեջ, քանի որ, ինչպես նշեցի Ադրբեջանը մեր կարևոր գործընկերն է։

․Հարց․

– Ֆրանսիայի տեսակետից ի՞նչ կարգավիճակ է Լեռնային Ղարաբաղի համար նախատեսելի՝ խաղաղ կարգավորման համար: Պատասխան․

-Մեր դիրքորոշումը հստակ է, մենք չենք ճանաչել ԼՂ անկախությունը, եւ կարգավիճակը չպետք է Ֆրանսիայի կողմից սահմանվի: Այն պետք է սահմանվի միջազգային իրավունքի շրջանակներում տարբեր ժողովուրդների կողմից, եւ մասնավորապես, հակամարտության տարբեր կողմերի կողմից։ Իրականում․

–Նորից ու նորից կրկնեմ՝ ԼՂ կարգավիճակի հարցն առաջին հերթին կախված է Հայաստանի և ԼՂ հստակ դիրքորոշման հետ։ Ձեր անգործության և անինքնավստահության մեղքերը մի բարդեք այլ երկրների վրա։Համախմբվեք , հաստատակամություն ցուցաբերեք և ճանաչեք Արցախի անկախությունը, ապա միավորվեք։ Միայն այդ դեպքում և միջազգային իրավունքը և գուցե Ֆրանսիան կլինեն ձեր կողքին։ Հիշեք Շառլ դը Գոլի խոսքերը․ «Ընտրիր ամենադժվար ճանապարհը և դու մրցակիցներ չես ունենա»։ Այսօր, իմ տպավորությամբ, միայն Արցախի ժողովուրդն է հաստատակամ և եթե արցախցիները շարունակեն իրենց համառ պայքարը, անկասկած հաջողության կհասնեն։ Բայց ինձ զարմացնում է Հայաստանի իշխանության , նաև ժողովրդի կեցվածքը։Ես այլ նման պետություն չգիտեմ, որ իր հայրենակիցներին թողնի բախտի քմահաճույքին, ցեղասպանության վտանգի տակ։ Սա դավաճանությու՞ն է , թե՞ անտարբերություն։ Ինձ զարմացրեցին նաև Հայաստանի պաշտոնյաների ուրախ, ժպտերես դեմքերը, կարծես ամեն ինչ հիասքանչ է, չկա շրջափակված Արցախ, հայ գերիներ։ Ի՞նչ ասեմ․․․ 

Փակագծերը բացեց Ավետիք Իշխանյանը Ամենակարևոր լուրերը Հայաստանից՝ Telegram-ում

Հունվար 13,2023 17:18