«Անկախը» զրուցել է Արցախի Հանրապետության Ազգային Ժողովի «Արդարություն» խմբակության պատգամավոր Մետաքսե Հակոբյանի հետ:
-Երեկ ողջ օրվա ընթացքում հանդիպումներ եք ունեցել Արցախի մի շարք գյուղերի բանկիչների հետ: Ինչպիսի՞ն է իրավիճակը բլոկադայի պայմաններում Ստեփանակերտից դուրս:
-Ընդհանրապես ավանդույթ է հանդիպումները մեր բնակիչների հետ: բազմաթիվ հանդիպումներ ենք ունեցել պատերազմից անմիջապես հետո և բլոկադայի ընթացքում սա արդեն իսկ երկրորդ հանդիպումն էր: Հանդիպման ձևաչափը հետևյալն է․ օպերատիվ շտաբից ներկայացուցիչ խմբում և պատգամավորներ: Խմբերի ենք բաժանվում ու աշխատում ենք մի քանի օրվա մեջ ընդգրկել ամբողջ Արցախի բնակչության հետ հանդիպումները: Այս անգամ երկու մասի էինք բաժանել: Առաջինը նախ ինֆորմացնում էինք բնակչությանը ստեղված քաղաքական վիճակի վերաբերյալ, հաշվետվություն տվեցինք՝ ինչ է արվել այս ընթացքում, ինչեր ենք պատրաստվում անել: Նաև ճշտումներ արվեցին նախորդ հանդիպման ժամանակ իրենց բարձրացրած հարցերի լուծումները տրվել են, թե՞ ոչ:
Հիմնականում տրված էին լուծումները, նաև հետաքրքրվեցինք, թե ինչ նոր խնդիրներ են առաջացել, որոնք են հրատապ լուծում պահանջում: Հիմնականում գյուղերում բնակիչները սննդի առումով քիչ թե շատ ինքնաբավ են, խնդիրը քաղաքների և հատկապես Ստեփանակերտի մոտ է այդ առումով: Գյուղերում ավելի շատ հիգիենայի պարագաների խնդիր բարձրացվեց, հատկապես ամենակարևոր հարցը դա վառելիքի հարցն էր, սերմերի հարցը, որովհետև շուտով կմեկնարկի գարնացանը: Դրանք ևս մենք ֆիքսել ենք մեզ մոտ և այսօր ևեթ կառավարությանը կներկայացվեն այն բոլոր խնդիրները, որոնք այս ընթացքում առաջացել են երկրորդ փուլում հանդիպումից հետո:
-Այս պահին ի՞նչ իրավիճակ է տիրում Արցախում՝ մարդիկ ինչի՞ կարիքն ունեն ամենաշատը, ինչն է ընդհանրապես բացակայում Արցախում:
-Թե գյուղի բնակիչներին, թե քաղաքի բնակիչներին անհանգստացնում է մրգի, բանջարեղենի բացակայությունը, որովհետև երեխաները դրա կարիքն ունեն և ստացվում է, որ Աստված մի արարսցե, երկար շարունակվելու դեպքում վիտամինների դիֆիցիտ կարող է լինել, ինչը վտանգավոր է իրենց հետագա զարգացման համար: Երեխաները հիմնականում քաղցրավենիքի կարիքը ունեն, որը ևս իսպառ բացակայում է Արցախում:
-Այսպես շարունակվելու դեպքում ի՞նչ սցենարներ կարող են զարգանալ:
-Եթե բլոկադան դեռևս երկար շարունակվի, գնալով մեծանալու են խնդիրները՝ հիմնականում կենցաղային, մարդկանց առողջության հետ կապված Հնարավորինս բոլոր կառույցները փորձում են արագ լուծումներ գտնել և օպերատիվ կերպով արձագանքել, որովհետև այն խնդիրները, որոնք ընդհանուր են, կան նաև անհատական լուծում պահանջող խնդիրներ, որոնք ևս մենք անընդհատ ժողովրդի հետ աշխատելով բարձրացնում ենք և կառավարության հետ համատեղ փորձում լուծումներ գտնել: Սակայն, կանխագուշակելը մի փոքր դժվար է, թե ինչ կարող է լինել հետագայում: Հիմնականում կարողանում ենք առաջացած խնդիրներին արագ լուծումներ տալ, քանի որ սա անծանոթ իրավիճակ է մեզ համար:
-Մարդիկ ի՞նչ են մտածում ստեղծված իրավիճակի վերաբերյալ, արդյոք անորոշության մեջ են, թե ուզում են քայլեր ձեռնարկել, հոգեբանական վիճակն ինչպիսի՞նն է:
-Գիտեք, երբ որոշում կայացվեց ու այդ որոշումն անսասան է, այսինքն պայքարել զրկանքների գնով, ամեն գնով պայքարել, որպեսզի մեզ որևէ մեկը չկարողանա մեր հայրենիքից վտարանդի դարձնել: Այս որոշումն այնքան կայուն է, այնքան հաստատուն է այս որոշումը, որ չեն նայում մարդիկ այդ կետը չեն տեսնում մինչև երբ: Մինչև վերջ, մինչև վերջ ոչ թե դիմանալ, որովհետև հնարավոր չէ դիմանալ այն իրավիճակին, որ տիրում է Արցախում: Պատկերացնելը նույնիսկ, եթե այստեղ չես, շատ դժվար է, նույնիսկ այստեղ լինելով երբեմն իրականությունը դժվար է պատկերացնել, բայց դիմանալը անհնար է: Սակայն բոլորս ենք համբերում և այդ համբերելը պարզապես նստելով ու սպասելով չի: Յուրաքանչյուրը իր ոլորտում պայքար ունի տանելու և արժանապատիվ տանում է այդ պայքարը: Այսինքն մենք չենք դրել մեզ համար կետ՝ մինչև երբ պիտի դիմանանք կամ մինչև երբ համբերենք: Դիմանալու ենք և համբերելու ենք մինչև վերջ: Հոգեբանական առումով այնպես չի, որ որոշակիություն կա: Անորոշություն կա. յուրաքանչյուրն իհարկե ունի իր պատկերացումները քայլեր ձեռնարկելու, սակայն կա այն գիտակցումը, որ չի կարող դա տարերային բնույթ կրել և չի կարող յուրաքանչյուրը իր որոշումները կյանքի կոչել։ Հետևաբար միշտ կա համագործակցություն և ժողովրդի, և բոլորի միջև, որպեսզի որևէ մեկն այս իրավիճակում հանկարծ սեփական լուծումների հետևից չգնա : Իհարկե կան սև, մութ ուժեր, չեմ ասի շատ, այնպես չի, որ ժողովուրդը իրենց վստահում է: Բացարձակ չունեն վստահություն, որոնք կառավարվում են դրսից, փորձում են այստեղ և ապակայունացնել իրավիճակը և մարդկանց մեջ ինչ-որ խուճապ կամ վախ առաջացնել:Ասեմ որ այդ առումով շատ ամուր է և շատ իմաստուն է ժողովուրդը և չի տրվում նման սադրանքների:
-Ինչպե՞ս եք գնահատում Ռուբեն Վարդանյանի՝ Սթիվեն Սակուրի հետ հարցազրույցի ժամանակ հնչեցրած մեսիջները: Արդյոք նա կարողացավ շեշտադրումը տանել Արցախի իրավիճակի վրա:
-Այո, կարծում եմ, որ Արցախի Հանրապետության պետնախարարը Սակուրի հետ հարցազրույցի ժամանակ բավականին կոնկրետ մեսիջներ ուղարկեց, հատկապես այն առումով, որ մենք տերն ենք մեր հայրենիքի: Իրականում ես այսպես կտեսնեի, որ իրականում մենք ոչ թե ստիպված ենք ապրել Արցախում, որովհետև այլ հնարավորություն չկա: Մենք չենք ուզում պարզապես ապրել, ապրել կարելի է աշխարհի ցանկացած հատվածում, մենք պայքարում ենք, որովհետև մենք պիտի ապրենք մեր հայրենիքում , իսկ այդ հայրենիքը մենք Աստծուց ենք պարգև ստացել և ժառանգել ենք մեր նախնիներից, որը պարտավոր ենք փոխանցել մեր սերունդներին: Կարծում եմ, որ այսքանը կարողացավ փոխանցել և նաև կար հաստատակամությունը այդ խոսքի մեջ և ընդհանուր մեր բոլորի ցանկությունն էր այդ խոսքի մեջ:
-Նիկոլ Փաշինյանը, իսկ ավելի ուշ նաև Ռուբեն Վարդանյանը խոսեցին հայի ԴՆԹ-ի մասին: Արդյոք ձևակերպումների բովանդակությունը բխում է նաև այս երկու քաղաքական գործիչների քաղաքական տեսլականի տարբերությունից:
-Բլոկադան ցույց տվեց, որ գենը Արցախում ապրողների զուտ մաքուր, հայկական գենն է, որտեղ կա անվախությունը, խիզախությունը, հաստատակամությունը կամքի վառ դրսևորումները կան և այդ ամրությունը չընկրկելու վստահությունը և հենց դրանով է արտահայտված հայի ԴՆԹ-ն: Եվ չեմ ուզում լսել, թե ինչ է խոսում Նիկոլ Փաշինյանը հայի ԴՆԹ-ի կամ հայկական ԴՆԹ-ի մասին, վստահ եմ, որ ինքը ընդհանրապես չունի պատկերացումներ կամ հենց ինքը ամեն ինչ անում է խեղաթյուրելու համար կամ աշխարհին ներկայացնելու հայի կեղծ ԴՆԹ-ն: Եվ դրանք իրարից բնականաբար , վստահ եմ, շատ տարբեր էին և Արցախի Պետնախարարի ներկայացրածը և Հայաստանի Հանրապետության վարչապետինը, միանշանակ, այն մարդը, ով լծված է պայքարել հանուն Արցախի, հանուն մեր հայրենիքի, մեր նահատակների հիշատակի, չի կարող նույն կերպ մտածել, ինչ այդ հայրենիքը հանձնողը., նահատակների հիշատակը ամեն կերպ ստորադասողը և թշնամու խամաճիկը: Հետևաբար միանշանակ վստահ եմ, որ Ռուբեն Վարդանյանի և Նիկոլ Փաշինյանի քաղաքական տեսլականները իրարից հստակ տարբերվում են և բևեռի հակառակ կողմերում են:
