Սարգիսը վիրավորվել է Մարտունիում
Արցախյան 44-օրյա պատերազմի ժամանակ արկի պայթյունից զույգ ոտքը կորցրած Սարգիս Հարությունյանը բազկամարտի Եվրոպայի առաջնության չեմպիոն, աշխարհի առաջնության եռակի չեմպիոն, ՀՀ Զինված ուժերի փոխգնդապետ Սարգիս Ստեփանյանի կյանքի օրինակով է ոգեշնչվել, պատերազմից հետո հաղթահարել զինհաշմանդամության խնդիրներն ու զբաղվել պրոֆեսիոնալ սպորտով` հետագայում իր կյանքի օրինակով օրինակ ծառայել զինհաշմանդամ մյուս տղաների համար:
Սարգիսը Շահումյանի շրջանի Ակնաբերդ գյուղից է: Պարտադիր զինվորական ծառայության էր անցել Մարտակերտի N զորամասում:
Մեզ հետ զրույցում նա պատմել է, որ 2020 թվականի սեպտեմբերի 26-ին մարտական հերթապահություն էր անցկացնում: Սեպտեմբերի 27-ի առավոտյան` ժամը 07:15-ին, մարտական հերթափոխը խաթարվել է թշնամու հրետակոծությամբ: Թիրախում նաև Մարտակերտն էր, րոպեներ անց` նրանց զորամասը: Սարգիսն արթնացրել է ծառայակից ընկերներին, բացել զինանոցը, զենք բաժանել նրանց: Այդ ընթացքում տղաները զորամասի ճաշարանի աշխատակից կանանց նկուղ են իջեցրել` պատսպարվելու: Կրակի հանդարտվելուց հետո` ժամը 10:00-ին, տղաները դիրքեր են բարձրացել: Հաջորդ առավոտյան նրանց է միացել 20 հոգուց կազմված կամավորականների ջոկատը:
Հոկտեմբերի 23-ից հետո նրանց գումարտակը տեղափոխվել է Մարտունի և Ճարտար`օգնության հասնելու զորքին: Առաջին օրը Գիշի գյուղում են հանգրվանել, որից հետո դեպի Ամարաս և Շեխեր տանող սարերի վրա են տեղակայվել: Ասում է, որ հիմնական մարտերը հենց Մարտունիում են մղել:
Սարգիսը հրաձիգ էր, բայց պատերազմի ժամանակ բոլոր զենքերն էլ օգտագործել է:
«Պատերազմի դաշտում մենք չէինք նայում` ով ինչ զենքի վրա էր: Բոլոր զենքերով էլ կրակել ենք»,- ասում է նա:
Սարգիսը պատմել է, որ ընկերների հետ վիրավոր և զոհված տղաներին են հանել մարտադաշտից: Հոկտեմբերի 28-ին Սարգիսն արկի պայթյունից վիրավորվում է զույգ ոտքից: Նրան տեղափոխող շտապօգնության մեքենան կողաշրջվում է, բայց ինչպես Սարգիսն է ասում` ճակատը պինդ էր, փրկվել է: Հետո նրան տեղափոխող մյուս մեքենան ճանապարհին փչացել է, և նրան կամավորականներն են տեղափոխել Մարտունու զինվորական հոսպիտալ:
Այդտեղ նա հասկացել է, որ փրկվել է: Գիշերը նրան Ստեփանակերտի հանրապետական հիվանդանոց են տեղափոխել, իսկ հաջորդ օրը որոշել էին տեղափոխել Երևան: Բայց հրետակոծության պայմաններում հետաձգվել է:
Պատերազմից հետո` բազկամարտի Եվրոպայի չեմպիոն
Նոյեմբերի 1-21-ը Սարգիսը բուժօգնություն է ստացել «Հերացի» թիվ 1 հիվանդանոցային համալիրում: Հետո իրեն բուժող բուժքրոջ խորհրդով` ֆիզիոթերապիայի պրոցեդուրաների էգնացել «Զինվորի տուն» վերականգնողական կենտրոնում` վերականգնելով առողջությունն ու վերադառնալով ակտիվ կյանք:
«2021 թվականի հունվարի 21-ին երկու ոտքերս պրոթեզավորվել են: Մինչ այդ սայլակով էի շարժվում»,-ասում է նա:
«Զինվորի տանը» Սարգիսը ծանոթանում է Սարգիս Ստեփանյանի հետ: Երկար շփվելուց հետո հաշմանդամների համար նրա հիմնած մարզասրահն ու վերականգնողական կենտրոն է այցելում: Այդտեղ մեր պատմության հերոսը որոշում է վերականգնվել ու լուրջ զբաղվել պրոֆեսիոնալ սպորտով: Սարգիս Ստեփանյանն այդ հարցում նրան ոգեշնչում է և օգնում ոգով հաղթահարել զինհաշմանդամության խնդիրները:
2021 թվականի նոյեմբերին Ռումինիայում Սարգիսն առաջին անգամ մասնակցել է բազկամարտի Աշխարհի առաջնությանը և չնայած չի հաղթել, չի հուսահատվել, շարունակել է շատ մարզվել և փորձել մյուս առաջնություններին հաջողության հասնել:
«Ես իմ մեջ որոշել էի հաջորդ մրցաշարերին ավելի լավ պատրաստվել և անպայման հաղթել»,-ասում է նա:
Արդեն 2022 թվականին Ռումինիայում կայացած բազկամարտի Եվրոպայի առաջնությանը Հայաստանը ներկայացնող տասնյոթ մարզիկներից ութը զինհաշմանդամներ էին: Նրանց մեջ էր Սարգիս Հարությունյանը: Այստեղ Սարգիսը հաջողության է հասել և արդեն եզրափակիչ փուլում հաղթել թուրք մարզիկին` դառնալով բազկամարտի Եվրոպայի չեմպիոն:
Սարգիսն ասում է, որ իր միակ երազանքն առանց սայլակի շարժվելն էր:
«Փորձությունների մեծ մասն անցել եմ: Սպասում եմ նոր պրոթեզավորման»,- ասում է նա:
Պատերազմից հետո Սարգիսն ամուսնացել է: Այժմ բնակվում է Երևանում: Հիմնական աշխատանք չունի: Ինչպես ինքն է ասում` ձեռքի հետ թեթև աշխատանքով է զբաղվում: Շարունակում է վերականգնել առողջությունն ու մարզվել` այսօր արդեն իր սեփական կյանքի դժվարությունները հաղթահարելու օրինակով ոգեշնչում զինհաշմանդամ ընկերներին, ցույց տալիս, որ պետք է պայքարել ոչ միայն մարտի դաշտում, այլև` կյանքում, օգնում նրանց ոգով ուժեղ լինելով` ուժեղանալ նաև ֆիզիկապես,:
Հասմիկ Հակոբյան
