«Հրապարակ» թերթը գրում է․ «Երեկ խորհրդարանը, ավելի ճիշտ՝ դրա ՔՊ-ական հատվածը, փակ-գաղտնի քվեարկությամբ անձեռնմխելիությունից զրկեց ԱԺ «Հայաստան» խմբակցության ղեկավար Սեյրան Օհանյանին։ Այսինքն՝ բավարարեց գլխավոր դատախազի միջնորդությունը՝ համաձայնություն տվեց, որ քրեական հետապնդում իրականացվի պատգամավոր Սեյրան Օհանյանի նկատմամբ։ Քվեարկությանը մասնակցած ՔՊ-ականները միաձայն կողմ քվեարկեցին դատախազի միջնորդությանը։

Քվեարկության արդյունքները դեռ չէին հայտարարվել, երբ մենք հետաքրքրվեցինք քվեախցիկից նոր դուրս եկած ԱԺ նախագահ Ալեն Սիմոնյանից՝ մտավախություն չունի՞, որ իր թիմակիցները կարող են տապալել քվեարկությունը, ու ոչ բոլորը կողմ կքվեարկեն դատախազի միջնորդությանը։ ԱԺ նախագահն ասաց՝ ոչ, չունի մտավախություն, եւ հավելեց՝ միասնական որոշում ունեն, որ բոլորը կողմ են քվեարկելու։ Այսպես`զինվորի նման, կատարելու են վերեւից իջած հրահանգը:

- Պարոն Սիմոնյան, ենթադրում ենք՝ հետեւել եք դատախազի ելույթի արձագանքներին, մամուլի հրապարակումներին, որ իրավական առումով չհիմնավորված, մերկապարանոց մեղադրանքներով զեկույց էր։ Դա է վկայում նաեւ այն, որ Սեյրան Օհանյանը կարող էր Քրեական օրենսգրքի վաղեմության ժամկետից օգտվել, բայց չի օգտվել, քանզի վստահ է, որ հաղթելու է դատարանում։

- Դրա համար դատավարություն գոյություն ունի, ես չեմ ուզում ինձ վրա վերցնեմ դատարանի գործառույթ, եւ Ազգային ժողովը շատ կարեւոր է, որ մարդիկ հասկանան՝ Ազգային ժողովը չի զբաղվում վճիռ կայացնելով կամ որոշելով, որ Սեյրան Օհանյանը կամ որեւիցե մեկը մեղավո՞ր է, թե՞ ոչ։ Ազգային ժողովը հնարավորություն է տալիս իրավապահ մարմիններին՝ քննություն իրականացնել, եւ էն փաստը, որ Սեյրան Օհանյանը հրաժարվել է, ենթադրում եմ՝ դրդապատճառն այն է, որ ինքն ուզում է ապացուցել, որ նույնիսկ նման խոսակցությունները տեղ չունեն։ Եթե դա իրականություն է, միայն ուրախ պետք է լինենք։

- Բայց դուք դահլիճում այնպես էիք խոսում, կամ դատախազն այնպես էր ներկայացնում հարցը, որ կարծես մեղադրական դատավճռով էր եկել, ու արդեն մարդուն հանցագործ էիք դարձրել։

- Ինչքան էլ խոսենք, մենք կարող է շատ բան խոսենք, բայց դատարանն իր որոշումն է կայացնելու։ Հիմա Ձեզ թվում է՝ դատավորը նստելու է նայի, ասի՝ տեսնենք, օրինակ, պատգամավոր էսինչն էսպես է խոսել, ուրեմն ես էդպե՞ս որոշում կայացնեմ։

- Այս ամենը մարդիկ քաղաքական շոու են որակում, ասում են՝ այս իրավիճակում արհեստածին քրեական գործ է հարուցվել, երեք տարի է՝ այդ գործի վարույթը գնում էր, ու հիմա հանկարծ որոշեցիք հիշել դրա մասին։

- Իսկ ե՞րբ պետք է հիշեին որեւիցե գործ, որ էդ նույն նախադասությունը չասեին։ Եվ ես երեկ դրան արձագանքել եմ, ես չեմ կարծում, որ էդ դատավարությունը կամ էս լսումները, կամ որեւիցե մի բանը հիմնական խնդիրներից մարդկանց ուշադրությունը շեղի։ Էդ առումով ընդդիմությունը եւ, մասնավորապես, պարոն Օհանյանը գերագնահատում են էդ դեպքը։

- Մամուլում, տարբեր հարթակներում ձեր իշխանության կողմից թույլ տրված ենթադրյալ առերեւույթ հանցագործությունների մասին էլ են հրապարակումներ լինում, եւ դրանց հետ կապված որեւէ գործընթաց չի սկսվում։ Բայց հենց նախկիններին է գործը հասնում, դատախազն ամեն ինչ հանկարծ բացահայտում է։

- Եթե տենց կոնկրետ օրինակներով գնանք, էսօր միայն իշխանության ներսում հանցագործությունների մեջ մեղադրվող մարդիկ են, որոնք մեծ մասամբ կալանավորված են եւ գտնվում են բանտում։ Նրանք էն մարդիկ են, որոնք հեղափոխությունից հետո եղել են իշխանության մաս եւ օրենք են խախտել։

- Բայց «խոշոր ձկները» միշտ ազատության մեջ են մնում։

- Ես դատախազը չեմ, ես Ազգային ժողովի նախագահն եմ եւ չեմ կարծում, որ․․․

- Դուք դատախազ չեք, բայց Ձեր թիմակիցները դատախազից ավելի մեծ ֆունկցիա էին իրենց վրա վերցրել ու մատ էին թափ տալիս նախկինների վրա, թե էսպես եք արել, բանակը թալանել եք։

- Նրանք քաղաքական գործիչ են, քաղաքական գործչի գործը գնահատական տալն է։

- Երբ տիկին դատախազն ասում է, որ անպիտան շենք է եղել այն զորամասը, որը վաճառել է Սեյրան Օհանյանը, եւ պատգամավորներն էլ օգնում էին, որ ճշմարտությունը բացահայտվեր, այսինքն՝ ընդունում էին, որ այդ շենքն անպիտան է եղել ու հետո որեւէ մեկի կողմից չի իրացվել, որեւէ մեկի օբյեկտը կամ գիշերային ակումբը չի դարձել, հիմա ուզում եմ հասկանալ՝ դրանով բանակը թալանե՞լ են։

- Եկեք մի բան ֆիքսենք․ էն, ինչ էստեղ ասվում է, քաղաքական գնահատականներ են, էդ գնահատականները կարող են լինել ծայրահեղ։ Ընդդիմությունն էլ լրիվ հակառակ բաները կարող է ասել։

- Հիմա Դուք՝ որպես քաղաքական գործիչ, կարո՞ղ եք էդ գնահատականներին արձագանքել, որ երբ Գեւորգ Պապոյանն ասում է՝ այդ զորամասը, իսկ ըստ դատախազի՝ անպիտան զորամասը, վաճառել են, այ, դրա համար էլ այսօր Ազատ գյուղի զորամասում այրված զինվորները մնալու նորմալ տեղ չունեին։ Մեկը մյուսի հետ կապ ունի՞, կարելի՞ է այդ աստիճանի մանիպուլացնել ամեն ինչ, եւ արդյո՞ք դա քաղաքական գնահատական է։

- Խոսքը նրա մասին չէ, որ զորամաս է վաճառվել կամ ինչ-որ պետական գույք է օտարվել, խոսքը նրա մասին է, թե ինչ ձեւով է դա արվել, ինչ գումարով է արվել, ում միջոցով է արվել, եւ ուր են գնացել էդ գումարները։ Պետական գույքը փոխանցվել է մի զինվորականի, որը տարել եւ գրավադրել է դա բանկում շատ ավելի մեծ գումարով։

- Իսկ Սեյրան Օհանյանն ի՞նչ կապ ունի դրա հետ։

- Ես հիմա քրեական գործի մանրամասներով հո չե՞մ զբաղվելու։

- Բայց նույնկերպ այսօր էլ Սուրեն Պապիկյանը ՊՆ-ի բալանսում գտնվող 71 գույք է օտարում։

- Խոսքը նրա մասին չէ, որ պետությունն իրավունք ունի պետական գույքն օտարի կամ չօտարի։ Էդ պրոցեսը եղել է միշտ եւ միշտ լինելու է։ Խոսքը նրա մասին է, թե ոնց է դա արվում։ Այսինքն՝  իմ եղբայրը եթե ինչ-որ մի տեղ աշխատում է, դրա մեջ էնքան կոռուպցիոն ռիսկ եք տեսել, որ հիմա եղբորս գործից, ամենայն հավանականությամբ, ազատելու են դրա պատճառով։ Բայց այն փաստը, որ գույքը գնահատվում է ցածր, բայց տարվում դրվում է բանկում շատ ավելի բարձր գումարով, եւ էդ գումարի հետագան պարզ չի, ես դա նկատի ունեմ»։

Մանրմասները՝ թերթի այսօրվա համարում։