Բաքվի բռնապետին հիմա լուրջ առիթ կա հպարտանալու, թե տեսեք ես ինչքան հզոր եմ, որ Արցախը իմ պահանջով հրաժարվեց իր երկրի երկրորդ դեմքից ու աշխարհի ամենահարուստ հայերից մեկից։
Եթե մենք կարողանանք հաղթահարել այս ընթացքը, մի օր Ալիեւը կհասկանա, որ սա իր համար «Պյուռոսյան հաղթանակ» էր, իսկական բուտաֆորիա, որի անգամ բուտաֆորիկ վիճակը անհնար էր առանց Իսրայելի և Թուրքիայի ուղիղ մասնակցության։
Իսկ Ադրբեջանի աշխարհաքաղաքական գինը գնալով նվազելու է ո'չ միայն Արեւմուտքի, այլև Ռուսաստանի համար։ Սա պատճառներից մեկն է, թե ինչու է Ալիեւը այնքան շտապում։
Ի դեպ, վերջնարդյունքում Բաքվի բռնապետը նպատակ ունի ստեղծել առանձին ժառանգական կառավարմամբ մինի ռեգիոնալ տերություն, որտեղ այնքան էլ չեն տեղավորվում Թուրքիայի «թուրանական երազանքները», սա էլ իր հերթին նոր կնճիռներ է առաջ բերելու, ուստի Բաքվի բռնապետը փորձում է հնարավորինս արագ չեզոքացնել Հայաստանի գործոնը, որպեսզի նախ Թուրքիայի օգնությամբ հասնի Իրանից որոշակի տարածքների ռազմակալման, իսկ այնուհետև` Թուրքիայի ազդեցությունից ձերբազատման։
