Երևան բարձրանում ես ավտոբուս, բոլորը լարված ու անհանգիստ են, կարծես թե դատարան, գերեզմանատուն կամ՝ հիվանդանոց են գնում։ Մարդամեկն ասում էր, որ Հայաստանում հեղափոխությունից հետո մարդկանց դեմքին ժպիտ է հայտնվել, հիմա նույնիսկ երեխաներն են մեծերից ամաչում, որ ժպտան։ Ապագան եկել է, զուռնա փչեք, դումբ-դումբ-հու արեք։ Ոչ թե ինչ-որ բան է սխալ այս երկրում, այլ ՝ շատ-շատ բան։