Նորից զինվորի մահ։ Հայտնի ասույթի նման, արդեն զինվորների մահերը ոչ թե ողբերգություն են , այլ դարձել են վիճակագրություն։ Եվ այդ զինվորներից շատերը զոհվում են ոչ թե հայրենիքի սահմանների պաշտպանության, այլ պաշտպանության նախարարության բառադիության պատճառով։Միայն հրդեհի զոհ դարձած 15 զինվորների ողբերգական մահը բավական էր, որ ողորմելի նախարարն ու դավաճան վարչապետը գնային գրողի ծոցը։Այդ նույն կոռումպացված նախարարի աչքի առաջ թշնամին գրավում է Հայաստանը, իսկ այդ ողորմելին իր ստրկատիրոջ հետ ծնկաչոք խաղաղություն է մուրում։ Աշխարհում գոյություն չունի որևէ այլ երկիր, որտեղ պաշտպանության նախարարը ոչ թե ամրացնի բանակը և սպառնա թշնամուն, այլ բանակը թողնի բարձիթողի վիճակում, տալով հարյուրավոր զոհեր և վայրագ թշնամուց խաղաղություն մուրա։Ինչ վերաբերում է Հայաստանի վարչապետ-դավաճանին, ապա նա իր կեղծ ժպիտով և լեդիմակբեթյան ախտանիշով կնոջ հետ միասին հաճույք և միաժամանակ ուժ է ստանում ամեն մի զոհից, նրանք լինեն քովիդից, պատերազմից,թե այլ պատճառներից։
ԵՎՍ ՄԵԿ ԶՈՀ
