Այցելել էի Լոռու մարզային գրադարան:Այդ օրերին դեռ շարունակվում էր կանանց միամսյակը:Առաջինը աչքովս ընկան ցուցադրվող գեղեցիկ նկարները և ձեռագործ աշխատանքները /գոբելեններ,զարդապատկերներ,ինքնատիպ կոմպոզիցիաներ,…/: Միանգամից զարմացա երբ տեղեկացա, որ կարծես անձեռակերտ,բայց հույզեր արտահայտող,զգացումներ պանտճենահանող այդ աարարումների հեղինակը վաստակաշատ մանկավարժ, Ալավերդու Սայաթ-Նովայի անվան դպրոցի նախկին ուսումասվար Ագնեսա Կիպրոնի Խաչատրանն է,՝ իմ վաղեմի ընկեր-բարեկամ, երջանկահիշատակ Հենրիկ Հակոբյանի տիկինը,գրադարանի տնօրեն Կարինե Հակոբյանի մայրը: Զարմանքս կրկնապատկվեց, երբ հուշեցին որ նրա համար ստեղծագործական այս բազմաշերտ աշխարհը նյութական է դարձել հատկապես դասամատյանից բաժանվելուց՝ կենսաթաշակի անցնելուց հետո:Հմայված նայում էի աշխատանքներին ու մտաբերեցի ֆրանսիացի գրող փիլիսոփա Ժան Ժակ Ռուսոի .«Կնոջ թագավորությունը քնքշության,նրբության ու հանդուրժողականության թագավորությունն է»միտքը:
Շնորհալի մանկավարժ, կենսախինդ ու բարի ,բազմաշնոր մեր Ագնեսան ստեղծել է մի նոր և ուրույն աշխարհ,հաստատելով, որ գեղեցիկը միշտ փրկում է աշխարհը:Կնոջ տարիքը ընդունված չէ բարձրաձայնել:Բայց ուզում եմ ընթերցողն իմանա որ տիկին Ագնեսնան այդ ցուցահանդեսով նվեր արել բոլոր կանանց, ինքնանվեր՝ նաև իր ծննդյան օրվա հոբելյանական առիթով:Ծիածանի գույների թիվը անգամ տասը, գումարած հինգ տարեկան է դառնում այս տարվա ապրիլի 19-ին խոսուն արտաքինով, պրպտուն մտքով, հմուտ ձեռքեով ու շնորհալի Ագնեսա Խաչարյանը:Լուսավոր այդ օրվա առիթով էլ ջերմորեն շնորհավորում են նրան համզված որ արձանագրում եմ ընթերցող մի լայն շրջանակի ջերմ վերաբերմունքը:
Կանաչ ճանապարհ եմ մաղթում նրա գալիք օրերին ու ցանկանում նրան մեծ ու փոքր իղձերի անվերապահ կատարում:
Վաղարշակ Ղորխմազյան
