Երևանում կայացած Եվրոպայի բռնցքամարտի առաջնությունում Հայաստանի երիտասարդական հավաքականը նվաճեց 1 ոսկե, 2 արծաթե և 10 բրոնզե մեդալ։
86 կգ քաշային կարգում հանդես եկող Դավիթ Սիմոնյանը փայլեց մրցահարթակում․ հայ մարզիկը եզրափակիչ մենամարտում պարտության մատնեց իտալացի Ջոնաթան Պիսանոյին 5։0 հաշվով ու հռչակվեց Եվրոպայի չեմպիոն։
Անկախի հետ զրույցում նորընծա չեմպիոնը կիսվում է տպավորություններով, խոսում նախապատրաստական շրջանի, հայրենակիցների աջակցության և հաջողության հասնելու գրավականի մասին։
-Շնորհավորում ենք աշխարհամասի ստուգատեսում լավագույնը ճանաչվելու կապակցությամբ։ Ինչպե՞ս էիք նախապատրաստվել մրցաշարին։
-Շնորհակալ եմ։ Շատ լավ նախապատրաստական շրջան էինք անցել ողջ թիմով։ Մարզիչների հետ աշխատել ենք թե՛ ֆիզիկական, թե տակտիկական որակների բարելավման ուղղությամբ, շեշտը դրված էր բոլոր կետերի վրա, որպեսզի ոչ մի տեղ չթերանանք։ Մեզ շատ լավ նախապատրաստեցին հավաքականի ավագ մարզիչ Վազգեն Բադալյանն ու մարզիչներ Արթուր Ուլիխանյանն ու Վոլոդյա Հայրապետյանը։
Տրամադրվածությունը մարտական էր և միայն ու միայն հաղթական, քանի որ հանդես էինք գալու մեր երկրում, հայրենի հողում ու ջրում, այս ամենը մեզ, հատկապես ինձ պարտավորեցնում էր ոչինչ չխնայել, ամեն բան անել, կլավ հանդես գալ ռինգում և պատվով դուրս գալ ռինգից։
-Առաջնության ընթացքի, Ձեր մրցակիցներ մասին ի՞նչ կասեք, տպավորիչ մենամարտեր անցկացրիք։
Առաջնությունը հրաշալի էր կազմակերպված, ամեն բան ընթացավ հիանալի։ Բոլոր մարզիկներն էլ լավ էին նախապատրաստվել, իմ բոլոր մենամարտերն անցան լարված պայքարում, քանի որ բավական ուժեղ մարզիկների հետ մրցեցի, ուրախ եմ, որ պատվով և հաղթանակած դուրս եկա։
-Ի՞նչ տվեց Ձեզ այս ձեռքբերումը։
-Յուրաքանչյուր հաղթանակ անչափ կարևոր է հետագա ձեռքբերումների ճանապարհին, այս մեդալն ինձ հաղորդեց վստահություն, ձեդռք բերեցի մեծ փորձ, հմտություն և ճանաչում։
-Ի՞նչ է հարկավոր սպորտում հաջողության հասնելու համար։
-Հաջողության հասենելու համար հարկավոր է աշխատասիրություն, վստահություն սեփական ուժերի նկատմամբ, մեծ կամք ու ցանկություն՝ պայքարելու մինչև վերջին վայրկյանը։
-Ի՞նչ եք զգում, երբ այս դժվար ժամանակահատվածում միջազգային հարթակում ներկայացնում եք Հայաստանն ու հայոց եռագույնը․ կա՞ պատասխանատվություն։
-Պատասխանատվության զգացումը շատ մեծ է, քանի որ հնարավորություն էի ստացել ներկայացնելու իմ երկիրը իմ իսկ երկրում, ուստի պետք է ամեն ինչ անեի, հաղթելու համար, տան պատերը հայրենակիցներիս աջակցությունն ինձ մեծապես օգնեցին։ Ավելի մեծ եռանդով շարունակելու եմ աշխատել, որպեսզի պահեմ հաղթանակս միջազգային հարթակում։
