Ես պայքարելու եմ.կստացվի՞,թե՞ չէ՝ Աստված է որոշողը։
Քաղաքական ուժերի խնդիրը պետք է լինի պայքարելը, իմ կյանքը, ՀՀԿ-ի կյանքը ոչ մի գրոշ չարժի, եթե մենք չպայքարենք անկախության ու հայկական Արցախի գաղափարի համար։
Ես դեմ եմ հանձնվելուն, դա հավասարազոր է դավաճանության․ դավաճանություն Եռաբլուրի նկատմամբ, դավաճանություն մեր անկախական արժեքների նկատմամբ։
Նորից կոչ եմ անում բոլոր պետական ու ազգային գործիչներին, բոլոր երկրապահներին՝ վերից մինչև վար, որոնց համար 1991-ի սեպտեմբերի 21-ի «այո՛»-ն ու Արցախը թանկ են ու սրբություն, արտահայտե՛ք ձեր կարծիքը, կրավորական կեցվածքը հավասարազոր է դավաճանության։
Գիծը քաշված է․ մի կողմում՝ Արցախը չի լինելու Ադրբեջանի կազմում, մյուս կողմում՝ Նիկոլի նման պարտվողականներն ու թրքասերներն են։
Մենք պետք է պատասխանենք ամենակարևոր հարցին՝ պատրա՞ստ ենք պայքարելու, թե՞ ոչ, ուզում ենք հանգիստ նստենք, ռուսն ու ամերիկացին գան մեզ պաշտպանե՞ն, չի՛ լինելու այդպես։
