Վաղը Արցախ հանձնել փորձողին 10-15 տարվա ազատազրկման համար ՀայաՔվե նախաձեռնության ստոգրահավաքը շարունակվելու ա։
Դա մեկն ա այն իրադարձություններից, որը կատարվում ա Արցախի պաշտպանության համար։
Այլ իրադարձություններ ևս տեղի են ունենում։
Քաղաքագետներն ու իրավաբանները ձևավորել են «Մայր Հայաստան» շարժումն ու գործողությունների պլանով կամավորներ են հավաքում։
Հայաստան դաշինքն ու Պատիվ ունեմը նստացույցեր են անում դեսպանատների մոտ։
Հանրապետականները ցեղասպանների բանտարկյալ Արմեն Աշոտյանի համար տարբեր միջոցառումներ են անում։ Սա ևս ուղիղ կապ ունի Արցախի ու Հայաստանի պաշտպանության հետ։
Կա ցեղասպանների բանտարկյալ Գրիգորի Խաչատուրովի սատարման խումբը, որը նույնպես ուղիղ կապ ունի Արցախի ու Հայաստանի պաշտպանության հետ։
Ձևավորվել ա Բաբոն Տեր ա կանանց նախաձեռնությունը՝ Արցախի համար։
Ռուբեն Վարդանյանենք էլ են բաներ անում, իսկ լրատվական դաշտի փոփոխությունն ակներև է։
Ակն ընդ ականը շարունակում է Արցախի պաշտպանության ստեղծագործություններ ընդունել ու ստեղծագործողների հետ նոր մտքեր զարգացնել։
Ինչ կուզի ասել։
Անհրաժեշտ չի միայն սևեռվել Հայաքվեի վրա, անհրաժեշտ ա սևեռվել Արցախի պաշտպանության վրա, և եթե սևեռված ես Արցախի վրա, կարելի ա գնալ, ստորագրել, մի բերան ասել մյուսներն էլ կպնեն, և Արցախի պաշտպանության համար էս մի նախաձեռնությանն էլ կպնել, ու անցնել կարծիք արտահայտելուն՝ Արցախի պաշտպանության համար ընտրված բոլոր մեթոդների քննադատությանը։
Կարծիքը պաշարումից չի հանելու մեզ, համատեղ, համառ, իրար հանդուրժելով աշխատանքն է հանելու։
Կարծիքը կա, պետք է փրկել Արցախը։ Մյուս կարծիքն է՝ ՀՀ յուրաքանչյուր քաղաքացի ու յուրաքանչյուր հայ դավաճանների հետ կարող է վարվել այնպես, ինչպես ուզում է կուզի նրանց դեմ ստորագրահավաք կանի, կուզի գինի կլցնի վրաները, կուզի կտա, կփռի արևին առհավետ։ Ամեն մեկն իրա կարողության չափով։ Մի քանի հազար մարդ են տարել, սպանել, որ Արցախը տան, հիմա էլ 120 հազարին են խեղդում, ինչի՞ մասին ա խոսքը, ով ինչ ուզում ա, թող էն էլ անի։ Ես էլ էս երեք տարի ա բոլոր քննարկումներում ասում եմ՝ ժամանակ չկա, ի՞նչ ցույց, պետք ա վերացնել սրանց, բայց որ չկա էդ տարբերակն ի՞նչ, էլ չեմ ասում արտահերթ ընտրությունների գնալու ցավը, Բերձորի ու Աղավնոյի չստացված պաշտպանության ցավը։ Գոռգոռալը, փնովելը, կասկածների մեջ խորանալը անարդյունավետ ա, համ թուլանում ես, համ էլ նեղվում եք իրարից, հետո չի լինում համագործակցել։
Գովելի է, որ յուրաքանչյուրը քաջալերի բոլորին, ովքեր սևեռված են Արցախի պաշտպանության վրա, անկախ նրանից մեթոդն իրենց ճաշակով է, թե ոչ, անկախ նրանից ռոք են սիրում, թե շանսոն, քանի որ մեր՝ մահկանացուներիս ճաշակն ու կարծիքը նյութական կետ ա Հայաստանի ու Արցախի պաշտպանության դիմաց։
Մեկս մյուսով։
