Օրերս «Հրապարակ» օրաթերթում և նույնանուն կայքում հրապարակվել է իմ «Թուրքական ուլտիմատում Հայաստանին. բավարարեք Ադրբեջանի պահանջները» վերնագրով հոդվածը, որտեղ ես հղում անելով իմ աղբյուրին պատմել եմ հուլիսի 1-2-ը Ծաղկաձորում Դանիել Իոնիսյանի Իրազեկ քաղաքացիների միավորում ՀԿ-ի կողմից կազմակերպված մի միջոցառման մասին, որը Իոնիսյանը անվանում է սեմինար քննարկում: Իմ հոդվածը դուր չի եկել Իոնիսյանին և նա պահանջում է, որ «Հրապարակ» -ը հերքի հոդվածում առկա պնդումները: Իր ֆեյսբուքյան հրապարակման մեջ Իոնիսյանը բառացիորեն սպառնում է «Հրապարակին» գրելով «Հրապարակ» թերթի համար այս պատմությունը ունենալու է հետևանքներ:
Պատկերացնում եք Իրազեկ քաղաքացիների միավորում անվան տակ հանդես եկող կազմակերպությունը կազմակերպում է քննարկում, որին մասնակցող լրագրողներին հրահանգում և կարգադրում են, որևէ բառ անգամ չգրել այդ հանդիպման մասին: Այն աստիճան են սպառնում, որ լրագրողներից որևէ մեկը այդպես էլ ոչինչ չի գրում: Կարող են ասել, որ ոչ թե սպառնաւոմ են, այլ պայմանավորվում են. երբ որևէ մեկը ձեզ սպառնում է որևէ բան չանել և դուք համաձայնվում եք, դա նույնպես պայմանավորվածություն է, պայմանավորվածություն սպառնալիքի ազդեցության տակ: Հանրությունից ինչ գաղտնի բան կարող է խոսել ՀՀ ԱԺ փոխնախագահ, հայ-թուրքական հարաբերությունների կարգավորման գործընթացում Հայաստանի ներկայացուցիչ Ռուբեն Ռուբինյանը, և մյուս բանախոսները, որը պետք է գաղտնի պահվեր, գաղտնի հայ հասարակությունից: Իսկ միգուցե Ռուբինյանը Հայաստանի թուրքացման և Արցախի ադրբեջանականացման քարոզ է արել, խոսել է դրա այլընտրանքի բացակայության մասին, և հանդիպման իմաստն եղել է լրագրողներին այդ քարոզչութանը կցելը: Այ դա իսկապես պետք է և անհրաժեշտ է գաղտնի պահել: Պատկերացնում եք մի լրագրողի, ով համաձայնվում է լսել պետական պաշտոնյայի կողմից մեր երկրի, նրա քաղաքացիների ապագայի, ճակատագրի վերաբերյալ տեղեկություններ, և թաքցնում է այդ տեղեկությունները հասարակությունից, քանի որ պայմանավորվել է, կամ գուցե Իոնիսյանը սպառնացել է, որ տեղեկությունների հրապարակումը կարող է հետևանքներ ունենալ:
Գուցե Դանիել Իոնիսյանը ծանր է տանում այն փաստը որ ինքն ու իր ղեկավարած կազմակերպությունը ԿԳԲ-ական ոճի միջոցառում են կազմակերպել, որ իրենք փոխանակ բացահայտելու իշխանության կողմից հասարակությունից գաղտնի պահվող հանրային հետաքրքրություն ունեցող տեղեկությունները և դրանց մասին իրազեկեին հանրությանը, իրենք են կազմակերպել նման տեղեկությունների չգաղտնազերծման պրոցեսը: Բայց այդ դեպքում ավելի ազնիվ չի լինի, եթե կազմակերպության անվան մեջ Իրազեկված բառը փոխարինվի կամ ընդհանրապես հանվի:
Ինչ վերաբերվում է «Հրապարակ» օրաթերթին հետևանքներով սպառնալուն: Քանի որ հրապարակման հեղինակը ես եմ և սպառնալիքը առաջին հերթին վերաբերվում է ինձ, ապա ես իսկապես վախենում և զգուշանում եմ այդ սպառնալիքից: Պապս միշտ խորհուրդ էր տալիս ասելով` վախեցիր լավ բան անելու անընդունակ մարդկանցից, նրանք հաստատ կարող են վատ բան անել: Իոնիսյանը չի սպառնում իրավական հետևանքներով, նա ուղղակի խոսում է հետևանքների մասին, դրանք թողնելով մեր երևակայությանը: Հնարավոր է, որ առաջիկայում ԻՔՄ-ը Նիկոլ Փաշինյանի կառավարությունից դրամաշնորհ ստանա,այդ կազմակերպությունը պետական միջոցներից սնման փորձ ունի, Հայաստանում լրագրողների համար համակետրոնացման ճամբար հիմնելու համար`հայկական օսվենցիմ, որտեղ կմեկուսացվեն բոլոր ոչ հաճելի լրագրողներն ու խմբագիրները, և ընդհանրապես քաղաքացիները: Առավել ատելիներին Իոնիսյանը կուղարկի գազային խցիկներ, մյուսները կենթարկվեն ֆիզիկական և հոգեբանական տառապանքների. ինչ վատ հետևանք է որ: Ես հավատում եմ նման հնարավորությանը և իսկապես սարսափում եմ նման հեռանկարից, սարսափում եմ, որ ինքս կարող եմ հայտնվել հայկական օսվենցիմում, քանի դեռ Փաշինյանը իշխանության է, իսկ նրա աջակիցները իշանական հովանավորություն ունեն ամեն ինչ հնարավոր է: Հնարավոր է նաև, որ Նիկոլ Փաշինյանը ասի, որ առանձին համակենտրոնացման ճամբարի կարիք չկա, որ իրենք Հայաստանն են վերածում խոշոր համակենտրոնացման ճամբարի, Իոսնիյանն էլ պետք է ուղղակի կազմի այն խմբագիրների և լրագրողների ցուցակը, որոնց առաջնահերթության կարգով կուղարկվեն գազային խցիկներ:
Հ.Գ. Ահա այն ամենը ինչ պետք է իրականում իմանալ Իրազեկ քաղաքացիների միավորում անվան տակ հանդես եկող կազմակերպության, նրա ղեկավարի մերօրյա գործունեության, և ենթադրյալ պլանների մասին:
