Վերջերս «Միկա» մարզահամալիրում  կայացած ՀԱՕԿ նախագահ Գագիկ Ծառուկյանի գավաթ սամբոյի միջազգային մրցաշարին մասնակցեցին 21 երկրների մարզիկ-մարզուհիներ։ Սա մարզաձևի պատմության առաջին ու միակ միջազգային մրցաշարն էր, որտեղ խաղարկվեցին Ազգային օլիմպիական կոմիտեի նախագահի մրցանակները՝ խոշոր մրցանակային ֆոնդով։
Կանանց պայքարում 54 կգ կարգում իրեն լավագույն կողմերով դրսևորեց և արծաթե մեդալակիր դարձավ սամբոյի հավաքականի առաջատար մարզուհի Վարսիկ Գրիգորյանը։
Անկախի հետ զրույցում հայ մարզուհին կիսվում է տպավորություններով, խոսում առաջնության ընթացքի և նմանատիպ մրցաշարերի անցկացման կարևորության և հայրենիքում հանդես գալու պատասխանատվության մասին։

-Շնորհավորում ենք հայրենիքում պատվաբեր ելույթներ ունենալու կապակացությամբ։ Ի՞նչ նախապատրաստական փուլ անցաք մրցաշարից առաջ։
-Շնորհակալ եմ, ինձ համար հաճելի է կիսվել իմ տպավորություններով։ Եվրոպայի առաջնությունից վերադառնալուց հետո տեղեկացանք, որ անցկացվելու է ՀԱՕԿ նախագահի անունով մրցաշար սամբոյից։ Ասել, որ այդ մասին իմանալով ապրեցի միայն դրական էմոցիաներ ճիշտ չի լինի, իրականում շատ ու շատ պարտավորեցնող էր մասնակցությունը: Եվրոպայի առաջնությունից հետո երկու լուրջ վնասվածք ունեի, որոնք նվազագույնը 1 ամիս պետք էր բուժել: Ժամկետները շատ սեղմ էին, բայց  շնորհիվ գրագետ մարզումների, կարողացա բուժվել նաև հետ բերել մարզավիճակս, որի համար շնորհակալ եմ մարզիչներիս:

-Ի՞նչ տրամադրվածությամբ մոտեցաք մրցաշարին։
- Որքան մոտենում էր մրցաշարի օրը, այնքան աճում էր հոգեբանական լարվածությունը, սակայն, լինելով փորձառու մարզիկ, լավ գիտեի, թե ինչքան են խանգարում ավելորդ էմոցիաները մրցաշարի ժամանակ։ Պարզապես որոշեցի, որ լինելու եմ հանգիստ և վայելելու եմ պահը․ չէ՞ որ սա իմ հայրենիքում է և այստեղ ես միշտ հաղթող եմ՝ անկախ գոտեմարտերի անդյունքներից:

-Մրցաշարի ընթացքի, Ձեր մրցակիցների մասին ի՞նչ կասեք։
- 54 կգ քաշային կարգում ընդգրկված էին միայն առաջադեմ մարզուհիները: Իսկապես մեծ պատիվ էր նման մրցաշարում հյուրընկալող երկրի կողմից ելույթ ունենալը: Բոլոր մրցակիցներս աշխարհի և Եվրոպայի առաջնությունների չեմպիոններ և մրցանակակիրներ էին, և դա ավելի էր ոգևորում: 
1-ին մրցակիցս Մոլդովայի ներկայացուցիչն էր, որին հաղթեցի  1 միավորի տարբերությամբ, 2-րդը՝ ղազախ էր ազգությամբ, ընդ որում 2021թ. աշխարհի առաջնության չեմպիոնը, որի ժամանակ ես տեղ չգրավեցի՝ պարտվելով Բելառուսի ներկայացուցչին, որն այս անգամ պարտվեց ղազախ մարզուհուն:

-Որքանո՞վ է կարևոր նմանատիպ մրցաշարերի անցկացումը։
-Ելնելով Հայաստանում սամբոյի զարգացման առանձնահատկություններից՝ ես շատ շնորհակալ եմ, որ այս մրցաշարում կային նաև կանանց քաշային կարգեր, սա մեծ ներդրում էր մեր սպորտաձևի զարգացման համար: 

-Հայրենիքում հանդես գալը պարտավորեցնո՞ղ էր։
-Հայրենիքում հանդես գալը թվում էր, թե ամենաբարդն է լինելու իմ ամբողջ սպորտային կարիերայի ընթացքում։ Փորձը ցույց տվեց, որ, այո, իսկապես հայրենի հողը ուժ է տալիս։ Սրտանց կուզեի, որ հնչեր ՀՀ օրհներգը պարգևատրությանը․ ափսոսում եմ միայն դրա համար, սա հնարավորություն էր լավագույնների մեջ լինել լավագույնը: 

-Առաջիկա ծրագրերից կխոսե՞ք։
-Առաջիկայում վերականգնողական մարզումներ ենք անցկացնելու և, ինչպես գիտեք, սամբոյի աշխարհի առաջնությունն է, որ կայանալու է Երևանում, հրավիրում եմ բոլորին:
Շնորհակալ եմ սամբոյի հավաքականի գլխավոր մարզիչ Վովիկ Խոջոյանին՝ ընկեր Խոջոյան, Դուք իսկապես անփոխարինելի եք, մարզիչ Հայկ Ավետիսյանին և իմ անձնական մարզիչ Վարդան Խուգեյանին, իմ բոլոր սամբիստ ընկերներին՝ առանց ձեզ չէր լինի այս մեդալը և իմ ընտանիքին, որ անկախ ամեն ինչից սիրում և աջակցում է ինձ: #հայաստանջան