Պատերազմը աղետ լինելուց բացի մեծ շանս է, անել այն, ինչը ոչ պատերազմական վիճակում դժվար կլինի ի կատար ածել:
Օրինակ՝ Իրանը թույլ չի տա(այդ թվում Էրդողանի բառերը հիշենք), հանձնել Սյունիքը, քանի որ դա իր համար կարմիր գիծ է, իսկ պատերազմով նիկոլոսը կարող է հայտարարել, որ չկարողացա պահել՝ մոռանալու տալով, որ Իրանը առաջարկել է համատեղ զորավարժություններ( և շատ այլ բաներ ընդհուպ մինչև Սյունիքի պաշտպանության պլան), որոնց ՀՀ-ն չի էլ աձագանքել դեռ:
Հնարավոր պատերազմը կարծես երկար կարող է չտևել, ու դրա ավարտի կամ դադարի գործողությունը կարելի է այնպես կազմակերպել, որ դա իբր կապված լինի ՆԱՏՕ/ԱՄՆ-ՀՀ զորավարժությունների փաստի ու Արևմուտքի քաղաքական ճնշումների հետ, որն էլ հերթական անգամ հեղինակազրկելու է ռուսական կողմին:
Ի դեպ, ինչու են սկսել աղմկել նիկոլականները ու ցուցադրական հակառուս խաղալ. մի կողմից՝ գիտեն, որ կա իրենց փոփոխման պրոյեկտ առնվազն մի քանի անձերի, և ուժի մասով, որոնց մասին արդեն գրել եմ:
Մյուս կողմից հակառուս ակտիվացմամբ ցանկանում են ասել Արևմուտքին, որ մինչև վերջ գնալու են ՌԴ-ի դեմ, ինչու աջակցել ուրիշ արևմտամետների՝ իրենց տեղը նրանց բերելով:
Այս փուլը լակմուսի թուղթ է նիկոլոսի համար. ամեն բան է անելու, ու առանց որևէ կարմիր գիծ ունենալու, ինչպես միշտ է անում:
«Աննա-ն Ուկրաինայում» պոյեկտը էդ պլանի մի դրվագն էր. առաջիկայում ՀՀ-ն հայտարարելու է ՀԱՊԿ-ում իր անդամությունը սառեցնելու, հետագայում այն կասեցնելու մասին, որը ժամանակագրորեն միգուցե կհամընկնի ՀՀ-ի վրա սահմանային որոշ հատվածներում ադրբեջանական հնարավոր առաջխաղացման ֆոնի հետ.
լիովին ճիշտ ժկ-ի ընտրություն, որից առաջ դու պետական ամենբարձր մակարդակով սկսում ես հայոհոյել ռուսներին, որ հետագայում աջակցություն նրանցից չստանաս ու հասարակության վրա դա ծախես, թե բա ռուսները քեզ չօգնեցին, մեզ դավաճանեցին և այլն:
Ու գիտե՞ք ինչ, ստացվում է, ու հակառուսականության այն դոզան, որ այսօր առկա է, բավարար է, երկիրը աղետի բերելու, խորը ու համապարփակ կոլափս ստեղծելու համար: Իսկ հասրակությունը հատկապես մեր հասրակությունը սիրում է նման բաներ, բոլորին մեղադրել մեր ներկա վիճակի մեջ մի տեսակ շրջանցելով երկու «հոգու»՝ ինքն իրեն ու նիկոլոսին, իր թիմով:
Նիկոլոսին ամեն գնով անհրաժեշտ է պատերազմը. հենց այսօր նրա ելույթը կառավարությունում դրա հերթական ապացույցն էր, որ մեզ վրա հարձակվելու են, բայց մենք չենք պաշտպանվելու, մենք հանձնելու ենք հանուն խաղաղության:
«Փաշինյան. Ռազմաքաղաքական իրավիճակն էականորեն սրվել է, Ադրբեջանը զորք է կուտակում Լեռնային Ղարաբաղի և Հայաստանի սահմանագծի երկայնքով, բայց մենք ՀԱՎԱՏԱՐԻՄ ԵՆՔ ԽԱՂԱՂՈՒԹՅԱՆ ՕՐԱԿԱՐԳԻՆ»
Մեր զինվոր տղերքն են ափսոս լինելու, որ փորձելու են խնդիրը սահմանին լուծել, մինչդեռ խնդիրը կառավարությունում է նստած, որին կարծես որևէ մեկը չի ցանկանում լուծել, կամ լուծել ցանկացողների աջակցել:
Ի դեպ, նիկոլոսը պատերազմն էլ է փորձելու ՌԴ-ի գրպանը գցել, ասել, թե բա մեր հակառուսականության ֆոնի ներքո ՌԴ-ն միգուցե հենց ինքը հրահրեց Բաքովին սկսելու ռազմական գործողություններ: Ու գիտե՞ք, էլի ստացվելու է դրա հիմքով հանրային տրամադրույթուններ ստեղծել, բանվորից մինչև բժիշկ, դոկտորից մինչ ուսանող, ուժայինից մինչև գյուղացի ՀՀ քաղաքացիներ:
Հնարավոր ռազմական գործողությունը շահեկան է նաև Արևմուտքին, քանի որ դրանով նիկոլոսը փորձելու է Իրանի ու ՌԴ-ի թեմաները մեջտեղից հանել, իրենց համար լիարժեք ու ամբողջականորեն բացել ՀՀ դռները:
Իհարկե նրանք կոչեր ևս կանեն, բայց դե մեծ հաշվով բոլորին ձեռնտու է, որ միջանցքը տրվի, Արցախը լիարժեք տրվի Բաքվին, ՌԴ-ն դուրս գա ՀՀ-ից՝ դրանից բխող բոլոր հետևանքբերով:
Նիկոլոսը ՀՀ-ն դարձնելու է ռազմադաշտ, ու եթե հնարավոր հարձակումը տեղի ունեցավ, ու Իրանը հասկացավ, որ սա Սյունիքը հանձնում է, Թեհրանը հավանաբար կանցնի Արաքսի սահմանը, որը, ի դեպ, ՌԴ-ի սահմանապահներն են պահում:
Հիշեցնեմ, այն, ինչ իրեն կարող է թույլ տալ Թեհրանը, այդ թվում Մոսկվայի հետ ճշգրտելով իր դիրքրոշումը, իրեն թույլ չի կարող տալ Մոսկվան, քանի որ Մոսկվան նոյեմբերի 9-ի կողմ է, ու ունի խաղաղապահներ Արցախում:
Եթե Մոսկվան հանկարծ մասնակցեց թեմային, դառնում է կողմ, հետևաբար Երևանը ու Բաքուն շտապելու են նրան դուրս հրավիրել Արցախից: Դա է պատճառը, որ Մոսկվան սովորաբար աշխատում է զգույշ խոսել միջանցքի մասին, քանի որ հաջորդ օրը ՀՀ վարչապետը կառավարության նիստին ՌՆ-ին կմեղադրի ճնշման մեջ, թե բա մենք Ադրբեջանի հետ ցանկանում ենք խաղաղություն, Մոսկվան թույլ չի տալիս՝ ճնշելով: Որ խաղաղության հասնել Երևանը ցանկանում է հասնել միջանցք տրամադրելով, ու կոպիտուլյացիոն ու ցեղասպանական պայմանագիր կնքելով, իսկ Մոսկվա պաշտոնապես փաստորեն դեմ է:
Սա է պատճառը, որ դեռ նոյեմբերի 9-ին ռուսները փորձելով իրավիճակի հետագա վիճակը մեղմել պայմաններ ստեղծեցին, որ իրենց շահերը ևս հաշվի առնվեն ու իրենց Դաշնային ծառայությունը վերահսկի հնարավոր տրամադրվելիք միջանցքը, եթե դրա դեմը իրենք չկարողանան առնել:
