Կովկասում սկսեց ձեւավորվել նոր ստատուս քվո. սա Լեռնային Ղարաբաղում հերթական երկօրյա (և երրորդ անընդմեջ՝ ամենակարճ) պատերազմի հիմնական արդյունքն է։ Չճանաչված ԼՂՀ-ն գործնականում հեռանկար չունի. Ադրբեջանը տոնում է հաղթանակը. Այս մասին սոցցանցերում գրել է ռուս քաղաքագետ Սերգեյ Մարկեդոնովը։
«Հետխորհրդային հակամարտությունների պատմության մեջ սա երկրորդ դեպքն է, երբ «մայր պետությունը» իր վերահսկողությունն է սահմանում անջատողական շրջանի վրա։ Բայց եթե Չեչնիայում քննարկվում էր տարածաշրջանի ինտեգրումը համառուսաստանյան քաղաքական և իրավական տարածքին հատուկ պայմաններով (առաջին հերթին ֆորմալ, բայց նաև ոչ ֆորմալ), ապա Ղարաբաղին սպասվում է լայնածավալ վերաֆորմատավորում։
Իսկ հայ համայնքը չի ունենա սեփական Կադիրովը, Բաքուն պատրաստ չէ այս տարբերակին, իսկ խաղաքարտերն այսօր Ադրբեջանի իշխանությունների ձեռքում են։ Եվ մինչ նրա ներկայացուցիչները կազմում են անվստահելի անձանց ցուցակները, նրանք չեն քննարկում չճանաչված էլիտային ինտեգրելու հնարավորությունները։
Հարկ է նշել, որ ներկայիս արդյունքը հիմնականում ծրագրավորվել է դեռ 2020 թվականին։ Այն ժամանակ էլ Բաքուն տոնեց իր հաղթանակը, սակայն հաջողությունը լրջորեն սահմանափակվեց ռուս խաղաղապահների առկայությամբ, եռակողմ հայտարարություններով և թեկուզ կրճատված տեսքով, սակայն ԼՂՀ դե ֆակտո ձևավորված ենթակառուցվածքով:
2022 թվականին Ռուսաստանի ներկայությունը Անդրկովկասում, հասկանալի պատճառներով, նվազել է, և առաջնահերթությունները զգալիորեն փոխվել են։ Արևմտյան տերությունների կողմից ներկայացված «անվտանգության կոնսորցիումի» մասին Երևանի ղեկավարության հաշվարկները սխալ դուրս եկան։ Իրանի համար առաջնայինը Հայաստանի հարավում տիրող իրավիճակն է, Իսլամական Հանրապետությունը չէր ուզում և չէր կարող պայքարել Ղարաբաղի համար։ Ավելին, Հայաստանում հասարակությունը հոգնել էր տեւական հակամարտությունից եւ ռեւանշիստական նկրտումներից գերադասում էր զիջումները՝ որպես ապագա խաղաղության երաշխիք։
Այս համատեքստում Բաքուն կտրուկ ակտիվացրեց իր գործողությունները՝ համադրելով մտրակն ու թխվածքաբլիթը, ճնշման ու բանակցությունների մեթոդները։ Արդյունքում նախապատվությունը տրվեց կոշտ ուժին։
Եվ փաստ չէ, որ ներկայիս էսկալացիան վերջինն է։ Ինչպես երգում էր «լճացման» ժամանակների հայտնի երգը, «ամեն ինչ դեռ ավարտված չէ»։ Եվ, ավաղ, Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև բավականաչափ անհամաձայնության կետեր կան նաև առանց Ղարաբաղի»։
