Էլի նվնվիկ կերպարներն են ակտիվացել, թե ընդդիմությունը սենց, ընդդիմությունը նենց։ Իբր իրենք էլ թունդ արմատական են, էլի։ Բայց կողից լավ էլ իշխանական ու մերձիշխանական առնչվածքներ ունեն։
Արա, գտնում եք, որ կա բան, որ ճիշտ չի արվում կամ չի արվում, հելեք, դուք արեք։ Էս էն վիճակն ա, որ եթե գտնում ես պետք ա ու կարաս, արա՛։
Երկրորդը՝ սա ընդդիմության խնդիր չի։ Սա ընդհանրապես քաղաքականից շատ ավելի վեր հարց է։ Ու պայքարն էլ ներքաղաքական չի։ Ազգային-ազատագրական է։
Էնպես չի, որ էս օրերին ինչ ասվում կամ արվում է, ամեն ինչ ինձ դուր է գալիս կամ անխտիր ամեն ինչի հետ համաձայն եմ։ Ինձ ճանաչողները գիտեն, որ դա անհնար է։ Ինչպես շատերը, ես էլ ունեմ իմ պատկերացումներն ու անհատական կարծիքը, որը, սովորաբար, տրաֆարետից տարբերվող է։ Բայց։
Մարդիկ վերցրել են գետնին ընկած պայքարի դրոշը ու տանում են այն։ Կարո՞ղ ես գործով օգնել, օգնիր։ Չես ուզո՞ւմ կողքները կանգնես, հարց չի, քո առանձին «պարտիզանական» պայքարը տար։ Բայց դրած, նպատակային անվանարկում ես՝ չցանկանալով քո կոմֆորտ-զոնայից դուրս գալ։ Այսինքն, իբր կամ ցուցադրական «ռադիկալ» դիրքավորվելով, մեծ հաշվով, նիկոլին ձեռնտու բաներ ես ասում (անում)։
Գիտեմ նաև ազնիվ մարդյանց, որ էն գլխից իրենց կոշտ դիրքորոշումն արտահայտել են, ու «սահմանադրական ճամփեքով» էս չարիքից ազատվելու մասին էլ նույնքան հստակ արտահայտվել են։ Բայց արի ու տես, որ այս երկրորդ խմբի մարդիկ, նվիրված զինվորի նման, թե ներկա են, թե անմիջականորեն պայքարի ամենաթեժ կետում են ու իրենք, որ տեղ ունեն պրետենզիաների, դրանք եթե ներկայացնում էլ են, ապա շատ ավելի հանգիստ, քան էն առաջին խմբի մոնիտորային «քննադատները»։
