Խոսք հիշատակի
Տարեց ալավերդցիները հիշում են քաղաքի ,Հայպեչե թաղամասի թիվ 1 բազալտապատ շենքը, որի տեղում վաղուց արդեն բարձրահարկ է: 1930թ. հենց այդ շենքում է ծնվել ուսուցչուհի, թարգմանչուհի, խմբագիր Ելենա Գարեգինի Դավթյանը՝ գրական-մշակութային ոլորտում շոշափելի ներդրումներով աչքի ընկած գրող, ՀԽՍՀ մշակույթի վաստակավոր գործիչ Մկրտիչ Սարգսյանի ընտանիքի մայրը:
Ելենա Դավթյանն ավարտել է Խ.Աբովյանի անվան մանկավարժական ինստիտուտի լեզվագրական բաժինը: Վստահ ու հեռանկարային են եղել նրա քայլերը մանկավարժության ասպարեզում՝ Ալավերդու Ս. Սպանդարյանի անվան թիվ 1 դպրոցի ռուսական բաժնում, ապա թիվ 2 դպրոցում:
Նա կատարել է գեղարվեստական թարգմանություններ՝ հեքիաթներ, պատմվածքներ, որոնք տպագրվել են մամուլում: Նախորդ դարի 90-ականների վերջերի ավարտին մոտ ավագ ընկերոջս, լոռեցի արձակագիր, հիմա երջանկահիշատակ Ֆելիքս Շաքարյանի խորհրդով կարդացի Ելենա Դավթյանի թարգմանությամբ հրատարակված և վերահրատարկված ճապոնացի գրող՝ Սյուասակու էնդոյի ՛՛Ամուսնական կյանք՛՛ վիպակը: Կարդացի ու զգացի հույզեր, տեսա դրամատիկ նկարագրություններ նաև հայկականին մոտ մթնոլորտ ճապոնական գրականությունում: Ելենա Դավթյանը ժամանակին աշխատակցել է Երևանի գրապալատին, պոլիգրաֆիստական և գրքի առևտրի պետկոմին: 2008թ. հրատարակել է ՛՛Սեր իմ հավետ դու եղիցի: Իմ Մկրտիչը՛՛խորագրով գիրքը:
...Կյանքի 93-րդ տարում հերթական ուսումնական տարվա մեկնարկն ազդարարող սեպտեմբերյան զանգի ղողանջները վերջին անգամ հասան նրա ականջին: Նա գնաց (ինչպես ինքն էր սիրում կրկնել ,Լոռվա արևը աչքերի մեջե) Մկրտիչ Սարգսյանի հետ երևելիների համաստեղությունում նախապատրաստելու վերջինիս ծննդյան 100-ամյա հոբելյանը: Նա իր մահով անգամ հաղթեց մահին: Ասում են որպեսզի լույս տաս պիտի վառվես ու վառվեց Ելենա Դավթյանը կանաչ լույսի ցոլացող շողաշերտեր ուղղելով առաջին հերթին իր զավակներին, թոռներին, ծոռներին ու նաև բոլոր ապրողներիս: Որպես ընթերցող մեկ անգամ ևս արժևորելով Սարգսյանների ընտանիքից սերտածս. կյանքի դասերը ուզում եմ եղբայրաբար կիսել Նաիրա, Դավիթ, Վահագն Սարգսյանների խոր վիշտը: Կրկնակի է ցավս, որ ներկա չեղա և հայցում եմ ներողամտությունս, որ Մեծ Մայրը չարժանացավ գերեզմանափոս նետվող երեք բուռ հողի իմ չափաբաժնին:
Թող խաղաղ հանգչի իմ անվանի հայրենակցի հոգին ու հավերժի սուրբ լույսն ինջնի նրա շիրիմին:
Որդիական խոնարհումով՝ Վաղարշակ Ղորխմազյան
