Խաղաղության պայմանագիրը այն փաստաթուղթն է, որով երկու կողմերը լուծում են տալիս հարցերի, որոնք ծագել են հակամարտության ընթացքում։ Այդ հարցերի մեջ է ներառվում նաև ռազմագերիների հարցը, ինչպես նաև առևանգվածների (ադրբեջանն ասում է ձերբակալվածների) հարցը։
Հենց այստեղ , գոնե այս կետով Ադրբեջանին , ավելի կոնկրետ Բաքվի բռնապետին ձեռնտու չէ խաղաղության պայմանագիրը։
Բաքվի բռնապետը հիմա էլ իր հասարակությանը սկսելու է կերակրել մեր հայրենակիցներին դատելու գործով, որով շեղելու է իր դեմ թափ առնող բողոքները, անհնազանդությունները։ Իհարկե Բաքվի բռնապետը բազմաթիվ պատճառներ ունի, որպեսզի չգնա խաղաղության պայմանագրի ստորագրման, բայց այս պահին ամենակարևոր, իրական գործիքակազմը ներքին լսարանի վրա ազդելու համար՝ մեր հայրենակիցներին պատանդի և գերու կարգավիճակով պահելն է։
Եթե աշխարհն այդքան ազնիվ է իր մղումներում, եթե այդպես շատ է ուզում, որ ստորագրվի այդ խաղաղության պայմանագիրը, ուրեմն պետք է ճնշում գործադրի Բաքվի բռնապետի վրա, որպեսզի վերադարձնի մեր հայրենակիցներին․․․ Ամեն դեպքում, աշխարհի վրա հույս դնել չկա, հետևապես, պետք է պատրաստ լինենք ցանկացած սցենարի, որպեսզի մենք էլ ունենանք համարժեք գործիքակազմ, որ մեր հայրենակիցներին հետ բերենք․․․
