Ֆրանսիայի աջակցությունը Հայաստանին ներառում է ուսուցում, ինչպես նաև ռադարների և զենիթահրթիռների վաճառք։ Դրանք զենքի մատակարարումներ չեն, ինչպես Ուկրաինային ռազմական օգնության դեպքում է, այլ պայմանագրեր, գրում է Le Monde-ը։
«Հոկտեմբերի 23-ին Զինված ուժերի նախարար Սեբաստիեն Լըկորնյուն և նրա հայ գործընկեր Սուրեն Պապիկյանը մանրամասներ են բացահայտել այն մասին, թե ինչ պետք է լինի նոր «ռազմավարական մտերմությունը»: Ֆրանսիացի նախարարը պնդել է, որ ուղարկվող զենքը հիմնականում «պաշտպանողական» է լինելու, և դրանք ոչ թե առաքումներ են, ինչպես Ուկրաինային Ֆրանսիայի ռազմական օգնության դեպքում, այլ պայմանագրային տեխնիկա՝ սահմանված կարգով։
Համագործակցությունը, մասնավորապես, կներառի Thales-ից երեք GM200 ռադարների ձեռքբերում, որոնք նախատեսված են միջին հեռահարության օդային սպառնալիքների (կործանիչներ, ուղղաթիռներ, անօդաչու սարքեր և այլն) հայտնաբերումը մինչև 250 կիլոմետր հեռավորության վրա:
Ստորագրվել է նաև մտադրությունների հուշագիր՝ եվրոպական արտադրող MBDA ընկերությունից «Միստրալ» հրթիռների չճշտված քանակի ձեռքբերման վերաբերյալ։ Սրանք փոքր հեռահարության «երկիր-օդ» հրթիռներ են, որոնք նախատեսված են սպառնալիքները կասեցնելու համար մինչև 6 կիլոմետր հեռավորության վրա:
Լըկորնյուն ասել է, որ անհայտ թվով ֆրանսիացի զինվորներ պետք է ուղարկվեն Հայաստան տարեվերջից մինչև 2024 թվականի սկիզբ՝ հայ զինվորականներին վերապատրաստելու համար՝ Լեհաստանի օրինակով, որը պատրաստում է ուկրաինացի զինվորներ։
Այս ռազմական համագործակցությունը, բացի Ադրբեջանից, կարող է որպես սպառնալիք ընկալել նաեւ Ռուսաստանը։ Մոսկվան՝ Հայաստանի պատմական դաշնակիցը, վճռական է տարածաշրջանում իր ազդեցությունը պահպանելու հարցում։ Ավելին, Ֆրանսիային ռազմական օգնության մասին հայտարարությունն արվել է այն ժամանակ, երբ Հայաստանը դեռ Հավաքական անվտանգության պայմանագրի կազմակերպության անդամ է։
Մնում է սպասել, թե ինչպես է Երևանը ֆինանսավորելու հայտարարված ձեռքբերումները, որոնց գինը կարող է հասնել մի քանի հարյուր միլիոն եվրոյի։ Հոկտեմբերի 3-ին Քեթրին Կոլոննան Հայաստանին առաջարկեց օգտվել Խաղաղության եվրոպական հիմնադրամից (EFF), մեխանիզմ, որն օգտագործվում է Ուկրաինային կամ Մոլդովային ռազմական աջակցություն կազմակերպելու համար։ Սակայն Հայաստանի ընդգրկումը պոտենցիալ շահառու երկրների ցանկում դեռ հեռու է իրագործումից, քանի որ 27 երկրների կարծիքներն այս հարցում միասնական չեն»։
