Մենք մեր ժողովրդին պարտք ենք մնացել՝ երկիրը պետություն դարձնելը ավարտին չենք հասցրել։ Այս մասին MediaHub-ի հետ զրույցում ասաց ՀՀ նախկին վարչապետ Խոսրով Հարությունյանը:

-Պարոն Հարությունյան, երեկ փաստացի Արարատ Միրզոյանը հաստատեց, որ Ադրբեջանի պահանջներից մեկը եղել է Անկախության հռչակագիրը դուրս բերելը Սահմանադրությունից և, ըստ էության, Սահմանադրության փոփոխությունը, որի մասին օրերս հայտարարեց Նիկոլ Փաշինյանը, դրանով է պայմանավորված։ Ի՞նչ վտանգներ եք Դուք տեսնում, որպես նախկին վարչապետ, որ նաև Անկախության հռչակագրի ակունքներում է կանգնած եղել։ 

-Ադրբեջանի պահանջի մասին ես պատահաբար տեղեկացա, որ դեռևս 2021թ-ին Ադրբեջանի նախագահը այդ խնդիրը դրել է, որ Հայաստանը պետք է մշակի և ընդունի նոր Սահմանադրություն, ոչ թե փոփոխություններ, այլ նոր Սահմանադրություն: Նույնիսկ ավելին, նա մեկնաբանում է իր պահանջը, ասում է՝ այդ պարտված պետությունը ի՞նչ է իրենից ներկայացնում, որ Ադրբեջանի և Թուրքիայի նկամամբ ինչ-որ պահանջներ է ներկայացնում։ Այսինքն, խոսքը նրա մասին է, որ նոր ստեղված աշխարհաքաղաքական իրողությունները պետք է ինչ-որ կերպ արտացոլվեն մեր հիմնական, գլխավոր օրենքում։ Ի դեպ, Փաշինյանը չի թաքցնում, մասնագիտական միջավայրում էլ խոսում է Սահմանադրության մասին, իհարկե, շատ լղոզված, բայց, ըստ էության, ներկայացրեց, թե գիտեք ինչ կա, նոր աշխարհաքաղաքական իրողություններ կան տարածաշրջանում և այն ինչ-որ մի կերպ պետք է իր արտահայտությունը գտնի հիմնական փաստաթղթում, հիմնական օրենքում։  
Եկեք արձանագրենք, թե որոնք են այդ նոր իրողությունները, որոնք ձևավորվել են Փաշինյանի իշխանության ձեռամբ։ Բացի նրանից, որ հայաթափված Արցախ ունենք, բացի այդ ունենք ցեղասպանված հայազգի մի հատված, ցեղասպանված իրավիճակ՝ ես նկատի ունեմ արցախահայությանը։ Բացի դրանից, մենք ունենք լուրջ սպառնալիքներ հայոց պետականության հանդեպ. դա այն է, որ 44-օրյա պատերազմից հետո ընկած ժամանակահատվածում Հայաստանի իշխանությունների քայլերի թողտվության շնորհիվ Սոթքից հարավ ամբողջ ռազմավարական բարձունքները հայտնվել են թշնամու զինված ուժերի վերահսկողության տակ, այսինքն, թշնամին շատ հստակ և  չի էլ թաքցնումդա, որ պատրաստ է անհրաժեշտության դեպքում, ըստ էության, կործանել ամբողջ հայ պետականությունը։ Սա այլևս ատելության վրա խարսխված քաղաքականություն չէ, սա այն իրողությունն է, որը մատուցում են մեր հարևանները, ոխերիմ հարևանները՝ թե՛ արևելքից, թե՛ արևմուտքից, որին համաձայնում է Հայաստանի իշխանությունը։ 

-Խոսքը, ըստ էության, խմբագրման մասին է:

-Իսկ արդյո՞ք հնարավոր է հռչակագիրը խմբագրել, իհարկե ո՛չ, հռչակագիրը մեկ անգամ ընդունվեց և վերջ, դա այլևս պատմություն է։ Նոր հռչակագիր նշանակում է նորովի սեփական անկախություն հռչակելու անհրաժեշտություն։ Ժողովուրդը այդպիսի անհրաժեշտություն չի տեսնում։ 

-Ես համոզված եմ, որ Դուք համաձայն եք, որ եթե Նիկոլ Փաշինյանին հաջողվի փոխել Սահմանադրությունը, մենք դրանում հայ ժողովրդի համար երկու գլխավոր, առանցքային հարց կկորցնենք՝ Արցախի հարցն ու Հայոց ցեղասպանության ճանաչումը։

-Այո, և ես կարծում եմ, նրանք դրանով չեն բավարավում, այնտեղ հարց կա նաև եկեղեցու վերաբերյալ։ Հանրությունը պետք է գիտակցի, որ այս խաղաղության ձգտումը, որի մասին անընդհատ իրենք խոսում են, ըստ էության, հաջողություններ մեզ չի խոստանում։ Ես չեմ ասում, որ մենք պետք է լինենք ռազմատենչ, բայց պետք է պատրաստ լինենք ցանկացած բացասական զարգացումների։ Հիշենք Գոլդա Մեիրի խոսքերը՝ «Չի կարելի է խաղաղության մասին խոսել մեկի հետ, ով եկել է քեզ սպանի և ոչնչացնի»: Ի՞նչ խաղաղության մասին է խոսքը։

-Եթե մենք ունենք «նիկոլական» իշխանություն ամենուրեք, բոլոր ոլորտներում, արդյո՞ք կարող ենք դիմագրավել, խնդիրը հենց դրանում է։

-Ես պետք է ձեզ հետ համաձայնվեմ: Երբ ինձ հարցնում են, թե հնարավոր համարո՞ւմ եք ինչ-որ նախաձեռնություն, ես ասում եմ, որ ամեն ինչ հնարավոր համարում եմ: Այն, ինչ մտածում էինք, որ հնարավոր չէ երբեք, մենք դա տեսանք և՛ 44-օրյա պատերազմի ընթացքում, և՛ պատերազմից հետո, և տեսանք՝ ինչքան հանդարտ է մեր հանրությունը այդ ամենին դիտորդի կարգավիճակով հետևում։  Օր ու գիշեր ենք տվել այս երկիրը պետություն դարձնելու համար, մենք մեր ժողովրդին պարտք ենք մնացել՝ երկիրը պետություն դարձնելը ավարտին չենք հասցրել։