Լրիվ անկեղծ: Անխղճությո՞ւն է երիտասարդ կնոջը, փոքր երեխա ունեցող մորը կալանավորելը: Հա, բա ի՞նչ է: Խղճո՞ւմ եմ: Հնարավոր է: Ոչ քարից ենք, ոչ էլ 18-թվին ոմանց խույվորելու հետևանքով երկրի գլխին պատուհաս բերվածի նման: Բայց...
Բ Ա Յ Ց... Բ Ա Յ Ց... Բ Ա Յ Ց...
Բայց էդ երիտասարդ կինը, երբ իր սիրելի իշխանապետի ավտոշարասյունը տրորեց անցավ մեկ այլ երիտասարդ կնոջ վրայով՝ սպանելով նրան ու նրա՝ դեռ չծնված զավակին, ծպտուն հանե՞լ է: Չէ՛, չի հանել:
Երբ այդ նորակալանավորյալ երիտասարդ կնոջից ոչ պակաս երիտասարդ հայ կանայք, իրենց զավակներին գրկած կամ շալակած, որը՝ ոտքով, որը՝ ոնց կարող է, տուն-տեղ, ամեն ինչ թողած, փաշինյանից ու նրան դեռ հանդուրժող բոլոր հայերից դավաճանված ու լքված, իրենց զավակի կյանքը փրկելու համար ուղղակիորեն փախչում էին «մայր Հայաստան», ծպտուն հանե՞լ է: Չէ՛, չի հանել:
Երբ իր տեգրը թքում էր հայ մարդկանց վրա, ծպտուն հանե՞լ է: Չէ՛:
Երբ իր մարդու մերը թքում էր (դրանց մոտ ցեղական է, երևի) հայ մարդկանց վրա, մատ-մուտ էր տնկում, ձայն հանե՞լ է: Չէ՛:
Հիմա իր սիրելի իշխանության իշխանապետը որոշել է, որ իրեն պիտի բանտ նետեն...
Լրիվ հասնում է:
Էդքան լուսավոր տղաներին հրեշն ու իր հրեշուհին կոտորածի մատնեցին, երկիրը վարի տվեցին, սարքին թուրքի կոխան...
Էհ, ջհաննամը, թե մի կամ մի քանի երդվյալ նիկոլականուհի բանտում չեն հայտնվի, կամ նրանց հետ ինչ կկատարվի: Խորապես շերտավոր է, թե ինչ կլինի:
Էսքան բան, եթե կոռեկտության սահմաններում մնամ, առավոտ լուսով:
