Իրանը արցախյան կոնֆլիկտի էս ընթացիկ հանգույցը (դեռ ինչեր կըլլան՝ ով գիտի) քննարկելու համար պաշտոնական այցեր է կատարում կողմերին, իսկ կողմերը Ռուսաստանն են ու Ադրբեջանը, Հայաստան չկա։
Տեղահանվում են նախկինում արդեն իսկ տեղահանված գյուղեր, հայտարարության մեջ չնշված վայրեր, Արցախը բիրիկով են ծախել երևի՝ էն, որ մի բան առնում ես, կողքից մի քանի նվեր են տալիս, այ էդ ձևի։ Տեղահանվածների կետն էլ միայն ադրբեջանցիներին էր վերաբերում երևի․ Հայաստանը տեղահանված հայերին վերատեղահանելու մասին ծպտուն չի հանում , Հայասատան չկա։
Ռուսաստանն ու Ֆրանսիան խոսում են հայկական մշակութային կոթողների պահպանման մասին, Հայաստանը ծպտուն չի հանում, Հայաստան չկա։
Արցախի՝ իբրև թե հայկական մասի ողջ տնտեսական, ենթակառուցվածքային, շինարարական աշխատանքները կարգավորում է ռուսական կողմը, Հայաստան չկա։
Աշխարհի տարբեր հանրային դեմքեր, արտիստներ, ինտելեկտուալներ ձայն են բարձրացնում քրիստոնեական մշակույթի արցախյան նմուշների բարբարոսական հարձակումների դեմ, Հայաստանը ծպտուն չի հանում, Հայաստան չկա։
Հայերն էսօր աշխարհի համար ինչ-որ հին ցեղախմբի խլյակներ են՝ անգիտակ ու անզոր սեփական մշակույթի մասին հոգալու, ու "քաղաքակիրթ" աշխարհը, ոնց որ աֆրիկյան ցեղերի մշակույթն էր փրկում թանգարանների համար, էդպես էլ՝ բնիկներիս, որովհետև Հայաստան չկա։
Մետաքսի ճանապարհի շահառուները, էներգակիրների ու հանքերի բորենիները, Չինաստանից մինչև Եվրոպա, ոտավորվել են, բուռն քաղաքական խաղեր են գնում Հայաստանի միջով անցնելիք ճանապարհի վրա, Հայաստանում նույնիսկ չեն պարզաբանում՝ էդ ճանապարհի կետերը կոնկրետ ի՛նչ են նախատեսում։ Ռուս-թուրքական բազար ա գնում՝ էդ ճամփի գլխին կանգնելու, Հայաստանը ծպտուն չի հանում, Հայաստան չկա։
Հայաստանում պաշտոններն են վերաբաշխում, փողոցում բողոքողներին են բռնում, ոստիկանություն տանում, ֆեյսում ֆեյքերին են քսի տալիս բողոքողների դեմ, լուրջ գործի վրա են։
Ու էս ամեն ինչին մի օրում չենք հասել, սա կատարվել ա 2 ու կես տարվա ամեն օրով հետևողականորեն։ Երկրի ղեկին բազմածը իր պարանոյան էնպես ա պրոյեկտել էս ժողովրդի վրա, որ նույնիսկ էսօր մարդիկ իրար նախկինների բոբոյացրած ստվերով են վախեցնում, թե բա՝ դեռ ինչեր կըլլա՜ն, ամա՜ն․․․
Էլ ի՞նչ պիտի ըլլա, որ ուշքի գանք։ Ջունգլիներից դուրս ցանկացած երկրում եթե երկրի վարչապետը էսպիսի վիճակի հասցներ՝ գաղտնի պայմանագիր ստորագրելով, բոլորը փողոց էին թափվելու, բայց պարզվեց՝ մեզ մենակ գունավոր հեղափոխության քաղտեխնոլոգիաներով են փողոց հանում։
Ես, որ միայն առաջին ամիսներին եմ էս իշխանության կողմից եղել, ինձ մեղավոր եմ զգում, գլուխս պատերով եմ տալիս, բայց մարդիկ կան, որ ոչ միայն չեն գիտակցում, թե ոնց են մասնակցել էս երկիր հանձնելուն, երբ ամեն բողոքողի բերան են փակել, սեփական վարկաբեկման գնով վարչապետի հրաժարական պահանջող կուսակցություններին ու անհատներին են ծաղրել ու հայհոյել, այլև միննչև հիմա են շարունակում նույնն անել։
Դժվար ա խոստովանել, բայց երևի արժանի ենք էս վիճակին։ Ուղղակի սա դեռ վերջը չի, էլի վատ բաներ են լինելու, քանի դեռ էդ պայմանագրի ձեռնաշղթաներով իրեն ու երկիրը հանձնած վարչապետը դեռ կարենա շղթայված պահել մի ողջ ժողովրդի։
