Ջալալ Հարությունյանն ստացել է ռազմական տեսուչի պաշտոն, որը նախկինում իմաստալից էր և հնարավորություն էր տալիս երկրից անկախ ղեկավարի վերահսկել զինված ուժերը: Իշխանափոխությունից հետո այդ տեսուչին դարձրեցին Պաշտպանության նախարարության ենթակա, որն անիմաստ է դարձնում այդ պաշտոնը, ենթական չի կարող իր վերադասին օբյեկտիվ վերահսկել: Այդ պաշտոնը ռազմական տեսուչի կորավ ու դարձավ պատվավոր թոշակի պես մի բան. այսօր լրագրողների հետ հանդիպման ժամանակ ասաց ռազմական փորձագետ, Razm.info կայքի համակարգող Կարեն Վրթանեսյանը:

«Տվյալ դեպում՝ Ջալալ Հարությունյանին ինչ -որ պատվավոր թոշակի և վճարովի արձակուրդին են ուղարկել,  դրանից ի՞նչ է բխում և դրանից հետո ինչ-որ բանի մասին կխոսի՞, թողնում եմ ձեզ, բայց ակնհայտ է, որ օբյեկտիվ խոսակցություն դժվար լինի: Վրթանեսյանի կարծիքով՝ Ջալալ Հարությունյանին բավականին հարցեր կան պատերազմի հետ կապված, պատերազմը ցույց տվեց, որ նա ՊՆ բանակի հրամանատարի պաշտոնի համար դեռ բավականաչափ փորձ ու հմտություն չուներ, ուղղակի Նիկոլ Փաշինյանը, ենթադրում եմ՝ ելնելով անձնական սիմպատիաներից, անձամբ ճանաչելու հանգամանքից շտապեց հեռացնել նախկին հրամանատարին, որն ավելի մեծ փորձ ուներ»,- նշեց Կարեն Վրթանեսյանը:

Նրա խոսքով՝ հետ պատերազմական ամիսները ցույց տվեցին, որ գեներալները, եզակի բացառություններով, չեն ցանկանում խոսել, իսկ ով խոսել է՝ բավականին կարևոր դրվագներ է բացահայտել. «Այն, որ գեներալները լռում են, հասկանալի է, շարունակում են կառչել իրենց պաշտոններից, մյուսները համարում են, որ դեռ իրենց ասելու ժամանակը չէ, առաջնային հարցեր կան: Եթե տեսնեի բանակի վերազինման, բանակաշինության վերաբերյալ ակտիվ գործողություններ են վարվում, այդ տեսակետը գուցե կիսեի, բայց նման բան չեմ տեսնում»:

Ռազմական փորձագետի խոսքով՝ տպավորություն է ստեղծվում, որ Հայաստանի իշխանությունները ՀՀ անվտանգության խնդիրը իրենց վրայից գցել են՝ հույս ունենալով, որ ռուս զինվորականները մեզ կպահեն, որոշ ժամանակ հետո էլ բարիդրացիակայն հարաբերություններ կստեղծվեն Թուրքիայի և Ադրբեջանի հետ. «Տպավորութոյուն է, որ Հայաստանի իշխանությունները որոշել են ոչ միայն Արցախի պաշտպանության բանակից ազատվել, որպես բալաստ, այլ առավելագույնս կրճատել նաև ՀՀ զինված ուժերը կամ վերածել նրանց անունով զինված ուժերի, բայց իրականում՝ ուզում են վերածել ոստիկանական ուժերի, որի միակ խնդիրը կլինի երկրի իշխանությունների իշխանութունը պահելը: Ցանկացած դեպքում, իրավիճակը ԶՈւ-ում գնահատում եմ խիստ բացասական, զարգացումները վտանգավոր են»:

Անդրադառնալով սահմանների անվտանգության հետ կապված խնդիրներին և պատերազմից հետո որոշ տարածքներ հանձնելուն՝ Կարեն Վրթանեսյանը նշեց, որ ամեն շաբաթ նորություն են ստանում, որ հերթական բնակավայրի մոտ մեր դիրքերը զիջել ենք ադրբեջանցիներին. «Երեկ Ներքին Խնձորեսկ գյուղի մոտից մեր դիրքերը հետ են քաշվել: Ընդ որում՝ իշխանությունն իրեն բնորոշ ձևով սկզբից դա անվանեց լկտի սուտ, ապատեղեկատվություն, հետո կմկմալով հիշեցին GPS-ը: Տեղեկացանք, որ հայկական հենակետն այդտեղից հետ է քաշվել, ադրբեջանցիները վերջնագիր են ներկայացրել, որ մինչև այսինչ ժամը նահանջել, և զինվորականները սուսուփուս, գլխիկոր նահանջել են՝ վատթարացնելով այդ գյուղի պաշտպանական վիճակը: Սա նշանակում է, որ եթե իրավիճակը սրվի, բոլոր այդ գյուղերը դատարկվելու են, որովհետև նրանք բոլորը գտնվելու են հակառակորդի նշանակության տակ»:

Անդրադառնալով գերիների վերադարձի խնդրին՝ փորձագետը նկատեց, թե Իլհամ Ալիևը տեսնում է, որ այդ հարցը հարմար լծակ է Հայաստանին ճնշելու համար և անընդհատ փորձելու է նոր գերիներ վերցնել. «Ադրբեջանը 62 գերի վերցրել է հրադադարի համաձայնությունից հետո և մինչև այսօր էլ որևէ բացատրություն չկա, թե ի՞նչ հանգամանքներում են նրանց վերցրել կամ իրենց հետ եղած ծառայակիցներն ինչպե՞ս են զոհվել: Ակնհայտ է, որ թշնամին սա օգտագործում է, որպես խաղաքարտ, Նիկոլ Փաշինյանն էլ սա օգտագործում է սեփական ժողովրդի դեմ»: