Այսօր հայոց մեծ բանաստեղծ Վահան Տերյանի ծննդյան օրն է։ Ինչպես շատ հայ մտածողներ, Տերյանը նույնպես տառապել է հայ ժողովրդի ճակատագրով, փորձել կրթել, ուղղություն տալ նրան։ Կարդացեք Տերյանի «Հոգևոր Հայաստան» հոդվածը։ Ցավոք, ոչինչ չի փոխվել, մնացել ենք նույն օտարամոլ, պարզունակ ժողովուրդը։
«Երբ ես հարցրի նրան, թե ի՞նչ է վերջապես նրա բաղձանքը, ինչո՞ւ է այդպես ջերմ ցանկանում, որ «Հայաստանն ազատվի» (Բալկանյան պատերազմի սկզբին էր տեղի ունենում զրույցը), վերջապես՝ մի՞թե, հարցրի ես, ձեր բաղձանքն այն է, որ տեսնեք հայ ոստիկան հայկական համազգեստով… նա անհամբեր կերպով եւ կտրուկ ասաց.
– Այո՛, հայ ոստիկան, հայկական համազգեստով…
Հետո ավելացրեց դրա վրա եւ այն ամենը, ինչ անհրաժեշտ կերպով կապված է այդ հայ ոստիկանի գոյության հետ…
Սակայն ես ոչ մի խոսք չլսեցի հայ կուլտուրայի մասին. հայ արվեստի, գրականության, հայ գիտության… վերջապես հայ ժողովրդի մասին, որի համար (նկատենք թռուցիկ կերպով գոնե) բոլորովին միեւնույն է, թե ո՛ր ազգից է եւ ի՛նչ համազգեստ ունի հագին այն ոստիկանը, որն իրենից կաշառք է պահանջում կամ որն իրեն ծեծում է…»
